Βασικές και αυτονόητες αρχές ενός αναπτυξιακού προπονητή (Νο5)

Στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, ο ρόλος του προπονητή ξεπερνά την τεχνική και την τακτική.

Δεν είναι μόνο αυτός που δείχνει ασκήσεις ή αποφασίζει ποιος θα παίξει.

Είναι αυτός που στέκεται μπροστά σε παιδιά, με την ευθύνη να τα διαμορφώσει, όχι μόνο ως παίκτες, αλλά κυρίως ως ανθρώπους.

Η σειρά των 14 άρθρων που ακολουθεί, λειτουργεί ως ένα καθημερινό υπενθυμιστικό πλαίσιο.

Δεν προσφέρει θεωρίες ή μοντέλα, προσφέρει πράξεις.

Τι σημαίνει να είσαι σωστός προπονητής; Όχι απλώς στο γήπεδο, αλλά στην ψυχή των παιδιών.

Μιλάμε για συμπεριφορές, στάσεις και αρχές.

Γιατί σε αυτή την ηλικία, το παιδί δεν θυμάται τι του είπες, θυμάται πώς το έκανες να νιώσει.

Ο σωστός αναπτυξιακός προπονητής δεν είναι αυτός που παράγει ταλέντα.

Είναι αυτός που, χρόνια μετά, ένα παιδί θα θυμηθεί με ευγνωμοσύνη.

Αυτός ο προπονητής, αξίζει να υπάρξει.

Η επικοινωνία είναι καθημερινό καθήκον (No5)

Η επικοινωνία δεν είναι προαιρετική δεξιότητα για έναν αναπτυξιακό προπονητή, είναι θεμέλιο. Μέσα από τη γλώσσα, το βλέμμα, τον τόνο και την ακρόαση, διαμορφώνονται σχέσεις εμπιστοσύνης και εξέλιξης.

Ο καλός προπονητής ακούει περισσότερο απ’ όσο μιλά. Η ενεργητική ακρόαση δείχνει ενδιαφέρον και οικοδομεί σχέσεις.

Κάθε παιδί έχει διαφορετικό τρόπο αντίληψης, ο προπονητής πρέπει να τον βρει. Η προσέγγιση πρέπει να είναι ευέλικτη, όχι μονοδιάστατη.

Οι οδηγίες δεν είναι εντολές, αλλά καθοδήγηση. Η διαφορά βρίσκεται στον τόνο και στον τρόπο.

Η γλώσσα του σώματος επηρεάζει περισσότερο από τα λόγια. Τα βλέμματα, οι χειρονομίες και οι αντιδράσεις μεταδίδουν μηνύματα.

Η θετική προσέγγιση δεν σημαίνει έλλειψη απαιτήσεων, σημαίνει σεβασμό. Ο σεβασμός ενισχύει τη θέληση για προσπάθεια.

ΥΓ | Καθημερινά θα δημοσιεύουμε ένα νέο σημείο και στο τέλος όλα θα παρουσιαστούν σε digital ebook.