Βασικές και αυτονόητες αρχές ενός αναπτυξιακού προπονητή (Νο6)

Στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, ο ρόλος του προπονητή ξεπερνά την τεχνική και την τακτική.

Δεν είναι μόνο αυτός που δείχνει ασκήσεις ή αποφασίζει ποιος θα παίξει.

Είναι αυτός που στέκεται μπροστά σε παιδιά, με την ευθύνη να τα διαμορφώσει, όχι μόνο ως παίκτες, αλλά κυρίως ως ανθρώπους.

Η σειρά των 14 άρθρων που ακολουθεί, λειτουργεί ως ένα καθημερινό υπενθυμιστικό πλαίσιο.

Δεν προσφέρει θεωρίες ή μοντέλα, προσφέρει πράξεις.

Τι σημαίνει να είσαι σωστός προπονητής; Όχι απλώς στο γήπεδο, αλλά στην ψυχή των παιδιών.

Μιλάμε για συμπεριφορές, στάσεις και αρχές.

Γιατί σε αυτή την ηλικία, το παιδί δεν θυμάται τι του είπες, θυμάται πώς το έκανες να νιώσει.

Ο σωστός αναπτυξιακός προπονητής δεν είναι αυτός που παράγει ταλέντα.

Είναι αυτός που, χρόνια μετά, ένα παιδί θα θυμηθεί με ευγνωμοσύνη.

Αυτός ο προπονητής, αξίζει να υπάρξει.

Η Aκαδημία δεν είναι στρατόπεδο, αλλά σχολείο (No6)

Ο σεβασμός στη δομή δεν σημαίνει καταπίεση. Μια αναπτυξιακή ομάδα πρέπει να θυμίζει σχολείο μάθησης και δημιουργίας, όχι χώρο καταναγκαστικής συμμόρφωσης.

Η πειθαρχία χωρίς εξήγηση γίνεται τυφλή υπακοή. Το παιδί πρέπει να καταλαβαίνει το “γιατί”, όχι μόνο το “κάνε”.

Το κλίμα μέσα στο γήπεδο πρέπει να προάγει τη χαρά. Όταν λείπει η ευχαρίστηση, λείπει και το κίνητρο.

Η αυστηρότητα πρέπει να έχει σκοπό, όχι να τιμωρεί. Δεν χρειάζεται σκληρότητα για να εμπεδωθεί η σοβαρότητα.

Το χιούμορ και η ευγένεια δεν ακυρώνουν τον σεβασμό. Αντιθέτως, τον ενισχύουν.

Η παιδαγωγική σχέση προέχει της στρατιωτικής πειθαρχίας. Η εκπαίδευση δεν χρειάζεται φόβο, αλλά σύνδεση.

ΥΓ | Καθημερινά θα δημοσιεύουμε ένα νέο σημείο και στο τέλος όλα θα παρουσιαστούν σε digital ebook.