Μπορεί το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο να συντηρεί επαγγελματίες προπονητές;

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό.

Γιατί όσο και αν επενδύουμε σε φανφάρες για την ανάδειξη νέων ταλέντων, αν δεν μπορεί ένας σοβαρός προπονητής να ζήσει από τη δουλειά του στην Ακαδημία, τότε όλο το οικοδόμημα στηρίζεται σε ερασιτεχνικά θεμέλια.

Και δυστυχώς, σήμερα στην Κύπρο, το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να συντηρήσει επαγγελματίες προπονητές στις ομάδες.

Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι ικανοί άνθρωποι.

Αλλά γιατί απουσιάζει η βούληση, η δομή και το όραμα.

Η Ακαδημία ως έξοδο, όχι ως επένδυση

Η πλειοψηφία των κυπριακών σωματείων (όχι όλα), αντιμετωπίζει την Ακαδημία ως τυπική υποχρέωση για το licensing και όχι ως μακροχρόνια επένδυση.

Το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού πηγαίνει στην Α’ ομάδα, σε συμβόλαια ξένων παικτών και βραχυπρόθεσμους στόχους.

Η Ακαδημία παραμένει σε δεύτερη μοίρα, με προπονητές χαμηλά αμειβόμενους, χωρίς προοπτική εξέλιξης, πολλές φορές χωρίς καν στήριξη από έναν τεχνικό διευθυντή.

Δεν υπάρχει κύκλος αξίας, άρα ούτε λόγος επένδυσης.

Όταν μια ομάδα δεν προωθεί συστηματικά παίκτες, δεν τους δίνει συμμετοχές και δεν έχει πωλήσεις με οικονομικό αντίκρισμα, τότε η Ακαδημία δεν “παράγει”.

Αν δεν υπάρχει επιστροφή επένδυσης (Return on Development), δεν υπάρχει και κίνητρο να χτιστεί σοβαρή, επαγγελματική δομή.

Full-time θέσεις δεν υπάρχουν και όπου υπάρχουν, είναι εξαιρέσεις

Ας είμαστε ρεαλιστές, μια επαγγελματική αναπτυξιακή δομή (U14–U19) απαιτεί τουλάχιστον:

4–6 προπονητές πλήρους απασχόλησης

1 τεχνικό διευθυντή

1 αναλυτή

1 φυσιοθεραπευτή

1 υπεύθυνο scouting

Αλλά αυτό έχει κόστος.

Αν θέλεις να προσφέρεις επαγγελματικές συνθήκες σε αυτούς τους ανθρώπους, χρειάζεσαι:

Ρόλος	Κατώτατη εκτίμηση μισθού/μήνα
Τεχνικός Διευθυντής	€2.000–€2.500
Προπονητής U17/U19 (full)	€1.200–€1.800
Προπονητής U14–U16 (part)	€400–€700
Αναλυτής / Performance	€1.000–€1.500
Φυσιοθεραπευτής	€800–€1.200

Σε μια δομή 5–6 αγωνιστικών ηλικιών, ένα βασικό λειτουργικό budget προσωπικού ξεπερνά τις €10.000 τον μήνα, μόνο για τους ανθρώπους.

Δεν περιλαμβάνει εξοπλισμό, μετακινήσεις, scouting, αναλύσεις, τουρνουά.

Πόσες ομάδες στην Κύπρο διαθέτουν τέτοιο προϋπολογισμό αποκλειστικά για αναπτυξιακά τμήματα;

Πολύ λίγες όπως:

Πάφος FC (ανακοίνωσε προϋπολογισμό 1.1 εκ. με έλλειμμα μισό εκ, το οποίο έδωσε διοίκηση).

Άρης Λεμεσού έχει την οικονομική δυνατότητα, η ΑΕΚ Λάρνακας (υγιέστατη οικονομικά), η Ομόνοια Λευκωσίας, η ΑΕΛ Λεμεσού με τις νέες επενδύσεις, ακόμη και ο Απόλλωνας.

Αναφέρουμε ΑΕΛ και Απόλλων, γιατί παραδοσιακά οι Ακαδημίες τους έδιναν παιχταράδες στο Κυπριακό ποδόσφαιρο και αναμένουμε να δούμε τους επόμενους.

Οι περισσότερες στηρίζονται σε ημιαπασχολούμενους με €400–€700 τον μήνα, χωρίς ωράριο, χωρίς καθοδήγηση και χωρίς πραγματική επαγγελματική ασφάλεια.

Η πολιτεία, η ΚΟΠ και η UEFA δεν πιέζουν αρκετά.

Ούτε η ΚΟΠ, ούτε η UEFA επιβάλλουν ποιοτικές απαιτήσεις για staffing.

Αρκεί να υπάρχει οργανόγραμμα.

Δεν ελέγχεται αν ο κάθε προπονητής πληρώνεται, αν εργάζεται με πρόγραμμα, αν εκπαιδεύεται, αν συνεργάζεται με αναλυτή ή technical director.

Δεν υπάρχει benchmarking μεταξύ Ακαδημιών. Άρα δεν υπάρχει πίεση προς τις διοικήσεις να επενδύσουν.

Επαγγελματισμός δεν σημαίνει full-time.

Και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο που δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε.

Το ότι ένας προπονητής δεν είναι full-time, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να λειτουργεί επαγγελματικά.

Υπάρχουν δεκάδες προπονητές στην Κύπρο που εργάζονται part-time (σε επίπεδο €400–€700 τον μήνα), αλλά:

Σχεδιάζουν με συνέπεια.

Ενημερώνονται.

Δουλεύουν με στόχο την ατομική βελτίωση των παιδιών.

Χτίζουν σχέση με γονείς, παίκτες και συναδέλφους.

Αξιολογούν και προσαρμόζουν τη δουλειά τους συνεχώς.

Ενδιαφέρονται.

Έχουν πάθος και αγάπη για το παιχνίδι.

Ο επαγγελματισμός δεν είναι ο τίτλος στη σύμβαση.

Είναι στάση και κουλτούρα.

Είναι το πώς αντιλαμβάνεσαι τη δουλειά σου, το πόσο σοβαρά παίρνεις τον ρόλο σου και πόσο βοηθάς τα παιδιά να εξελιχθούν και όχι απλώς να “γεμίζουν” γκρουπ.

Αλλά και αυτοί οι άνθρωποι, για να συνεχίσουν, χρειάζονται αναγνώριση, ρόλο, στήριξη και εξέλιξη.

Δεν γίνεται να επενδύουν επαγγελματικά, όταν το ίδιο το σωματείο τους αντιμετωπίζει ως φθηνή λύση.

Τι μπορεί να αλλάξει;

Για να μπορέσει η Κύπρος να συντηρεί επαγγελματίες προπονητές στις ομάδες, χρειαζόμαστε:

Υποχρεωτικό staffing από ΚΟΠ:

Πλήρης λίστα απαιτήσεων ανά ηλικιακή κατηγορία (UEFA A/B προπονητές, τεχνικός διευθυντής, αναλυτής).

Κίνητρα σε ομάδες με σοβαρό πλάνο ανάπτυξης. Επιδότηση, πρόσβαση σε grants, bonus πόντοι στο licensing.

Ανάπτυξη Elite Youth Program. Συνεργαζόμενες Ακαδημίες με έξτρα στήριξη από Ομοσπονδία και πρόσβαση σε εξειδικευμένο προσωπικό.

Καθιέρωση συστήματος αξιολόγησης Ακαδημιών. Ετήσια reports διαφάνειας (προωθήσεις, προσωπικό, training standards, κλπ).

Κανονική εφαρμογή Training Compensation & Solidarity Payments. Οι ομάδες να αποζημιώνονται σοβαρά για την εκπαίδευση παικτών τους.

Καταληκτικά:

Αν δεν μπορείς να επενδύσεις στον προπονητή σου, μην περιμένεις να “βγάλεις” παίκτες.

Αν δεν σεβαστείς τον επαγγελματία, είτε είναι 40 ώρες την εβδομάδα είτε 10, τότε δεν έχεις αναπτυξιακή φιλοσοφία.

Έχεις ωρολόγιο πρόγραμμα.

Το κυπριακό ποδόσφαιρο έχει ταλέντο και προπονητές με διάθεση.

Αυτό που του λείπει είναι η κουλτούρα και η δομή για να το στηρίξει.

Αλλά πολύ περισσότερο λείπει το,

“Όραμα”.

Καιρός να σταματήσουμε να ρωτάμε γιατί δεν κάνουμε προοδο και να ξεκινήσουμε να ρωτάμε.

Πώς θα κρατήσουμε τους σωστούς ανθρώπους μέσα στο παιχνίδι;

Γιατί είναι αυτοί που κάνουν πάντα τη διαφορά.