Ποιος θυμάται τον περσινό πρωταθλητή… κανείς

Τους παίχτες που έβγαλες θα θυμούνται.

Το ποδόσφαιρο που έπαιξες θα είναι σημείο αναφοράς.

Όταν το αποτέλεσμα καταπίνει την ανάπτυξη.

Στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, ο σκοπός είναι ένας: 

Να φτιάξεις παίκτες, όχι να σηκώσεις κύπελλα. 

Και όμως, σε πολλές Ακαδημίες σήμερα, η πραγματικότητα μοιάζει να έχει αντιστραφεί.

Παιδιά 13, 14, 15 ετών μπαίνουν στο γήπεδο με την πίεση του αποτελέσματος, προπονητές μετρούν πόντους αντί για προόδους και διευθυντές Ακαδημιών κοιτούν την κατάταξη σαν να ήταν Champions League.

Το ερώτημα είναι απλό αλλά καίριο: 

Ποιος θυμάται τον περσινό πρωταθλητή στα Κ15;

Κανείς.

Κανείς δεν νοιάζεται ποια ομάδα κατέκτησε το τρόπαιο πέρσι, ποιος έβαλε τα γκολ, ποιος σήκωσε την κούπα.

Αυτό που έχει σημασία, πέντε χρόνια μετά, είναι πόσοι παίκτες από εκείνη την ομάδα έμειναν στο ποδόσφαιρο.

Πόσοι εξελίχθηκαν.

Πόσοι έμαθαν.

Όμως όταν ο στόχος γίνεται το σκορ του Σαββάτου, τότε:

Ο ικανός, αλλά πιο αδύναμος σωματικά, μένει στον πάγκο.

Ο προπονητής κόβει δρόμο για να πάρει νίκες, ξεχνώντας την τεχνική και τη νοοτροπία.

Οι γονείς χειροκροτούν τα αποτελέσματα, όχι την πρόοδο.

Και οι παίκτες μαθαίνουν ότι αξία έχει μόνο το 3-0, όχι η σωστή απόφαση, όχι η δημιουργικότητα, όχι η προσπάθεια.

Έτσι χάνεται το νόημα.

Η ανάπτυξη θυσιάζεται στον βωμό της πρόσκαιρης επιτυχίας.

Ο παίκτης παύει να είναι μαθητής του παιχνιδιού και γίνεται εργαλείο του αποτελέσματος.

Και το πιο επικίνδυνο; 

Δημιουργούμε γενιές παιδιών που φοβούνται να κάνουν λάθος. 

Γιατί το λάθος κοστίζει.

Η πραγματική Ακαδημία, όμως, δεν φοβάται το λάθος, το αγκαλιάζει.

Γιατί ξέρει πως χωρίς αποτυχία, δεν υπάρχει εξέλιξη.

Δεν υπάρχει μάθηση.

Δεν υπάρχει μέλλον.

Όπως λένε και οι κορυφαίες σχολές ποδοσφαίρου της Ευρώπης  (Ισπανία, Ολλανδία, Βέλγιο), το αναπτυξιακό στάδιο είναι εργαστήριο, όχι πρωτάθλημα. 

Εκεί πειραματίζεσαι, μαθαίνεις, χτίζεις χαρακτήρες και ποδοσφαιριστές.

Δεν κυνηγάς βαθμούς.

Ο τίτλος στο τέλος κάθε χρονιάς δεν είναι το τρόπαιο.

Είναι πόσοι έγιναν καλύτεροι.

Αυτός είναι ο πραγματικός πρωταθλητισμός στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο.