Γιατί οι κυπριακές ομάδες “καίνε” τους νεαρούς παίκτες

Οι κυπριακές ομάδες υπογράφουν επαγγελματικά συμβόλαια με νεαρούς Κύπριους χωρίς πλάνο αξιοποίησης και το πρόβλημα βαθαίνει.

Πού χάνονται οι παίκτες 19–21 ετών και τι μπορεί να αλλάξει;

Το παράδοξο του Κυπρίου ποδοσφαιριστή

Κάθε χρόνο, δεκάδες Κύπριοι ποδοσφαιριστές υπογράφουν το πρώτο τους επαγγελματικό συμβόλαιο σε ηλικία 18–19 ετών.

Οι ομάδες τους παρουσιάζουν με περηφάνια ως “προϊόντα της Ακαδημίας”.

Μερικοί από αυτούς θα καθίσουν στον πάγκο της πρώτης ομάδας.

Οι περισσότεροι, όμως, θα εξαφανιστούν.

Γιατί;

Επειδή δεν υπάρχει πλάνο.

Το συμβόλαιο γίνεται για να «κλειδώσει» ο παίκτης, όχι για να εξελιχθεί.

Δεν υπάρχει στρατηγική ένταξης, ούτε ρεαλιστικός σχεδιασμός για το πώς θα μετατραπεί ο νεαρός σε παίκτη πρώτης γραμμής.

Ουσιαστικά, οι κυπριακές ομάδες παράγουν, αλλά δεν διαχειρίζονται.

Ταλέντο υπάρχει, διάδρομος δεν υπάρχει

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, το επίπεδο στις κυπριακές Ακαδημίες έχει ανέβει.

Υπάρχουν παίκτες με τεχνική, σωματικά προσόντα και σωστές βάσεις.

Όμως, στο κρίσιμο μεταβατικό στάδιο 18–21 ετών, δεν υπάρχει διάδρομος προς την επαγγελματική καθιέρωση.

Οι προπονητές πρώτης ομάδας πιέζονται για άμεσο αποτέλεσμα.

Η διοίκηση θέλει βαθμούς.

Ο ξένος παίκτης 23–27 ετών έρχεται φτηνά και φαίνεται «έτοιμος».

Ο νεαρός Κύπριος μένει στάσιμος, χωρίς λεπτά συμμετοχής, χωρίς προσωπικό πλάνο.

Το πρόβλημα των “άδειων” συμβολαίων

Το να δίνεις επαγγελματικό συμβόλαιο σε έναν 19χρονο χωρίς να του δίνεις λεπτά, ούτε να τον στέλνεις σε δανεισμό, ούτε να δουλεύεις πάνω του, είναι παγίδα.

Ο παίκτης πιστεύει ότι έγινε επαγγελματίας.

Όμως στην πραγματικότητα:

Δεν αγωνίζεται σε κανένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

Δεν δουλεύει ατομικά με στόχους.

Δεν παρακολουθείται οργανωμένα από τεχνικό επιτελείο.

Δεν ξέρει τι πρέπει να βελτιώσει.

Το αποτέλεσμα είναι να περνούν δύο κρίσιμα χρόνια σε κενό.

Και όταν λήξει το συμβόλαιο, κανείς δεν ξέρει ποιος είναι και τι μπορεί να προσφέρει.

Ποια είναι η λύση;

Οι επαγγελματικές ομάδες στην Κύπρο χρειάζονται ένα δομημένο σύστημα διαχείρισης των παικτών 19–21 ετών.

Ένα πρόγραμμα που δεν θα στηρίζεται στη “διαίσθηση”, αλλά σε πραγματική ποδοσφαιρική στρατηγική.

Κατάταξη παικτών με βάση την προοπτική (Tier System ή σύστημα κατάταξης παικτών ανά επίπεδο προοπτικής).

Tier 1: Έτοιμοι για συμμετοχές σε Α΄ ομάδα σε 12 μήνες.

Tier 2: Ανάγκη για δανεισμό σε Β΄ ή Γ΄ Κατηγορία με παρακολούθηση.

Tier 3: Παραμονή σε αναπτυξιακή ομάδα U21/U23 με εντατικό IDP (Individual Development Plan (IDP), που όμως στην Κύπρο δεν υπάρχει.

Τεχνικοί, τακτικοί, φυσικοί  ψυχολογικοί στόχοι ανά τρίμηνο
Συνεχής αξιολόγηση και mentorship
Επαγγελματική διαχείριση κάθε παίκτη, όχι οριζόντια αντιμετώπιση.

Δανεισμός με ρήτρες αξιολόγησης και παρακολούθηση.

Συνεργασία με ομάδες που προσφέρουν λεπτά συμμετοχής.
Τακτικό feedback και video analysis.

Όχι «πέταγμα» σε ομάδες για απλή αποδέσμευση.

Κίνητρα χρήσης U21 παικτών

Bonus συμμετοχής.

Υποχρεωτική παρουσία U21 στην 23άδα.

Επιβράβευση προπονητών που αναδεικνύουν παίκτες.

Η Κύπρος χρειάζεται δομή, όχι άλλο «βλέποντας και κάνοντας»

Η Κύπρος έχει ταλέντο.

Έχει ανθρώπους που δουλεύουν καθημερινά στις Ακαδημίες.

Έχει υποδομές.

Αυτό που δεν έχει  ή δεν εφαρμόζει  είναι δομή στην αξιοποίηση των νεαρών παικτών.

Το να υπογράφεις επαγγελματικά συμβόλαια είναι εύκολο.

Το να τα αξιοποιείς, είναι το δύσκολο.

Και μόνο οι ομάδες που θα χτίσουν συστήματα διαχείρισης, με στρατηγική, υπομονή και πίστη στο κυπριακό ταλέντο, θα δουν αποτέλεσμα.

Η ερώτηση είναι μία.

Θα τολμήσει κάποιος να επενδύσει σε πλάνο;