Κύπρος | Δεν λείπουν οι ποδοσφαιριστές με ταλέντο

“Λείπουν αυτοί που το αναγνωρίζουν”.

Το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν πάσχει από ταλέντο.

Πάσχει από ανικανότητα αναγνώρισής του.

Σε γήπεδα χωρίς υποδομές, υπάρχουν παιδιά με ποδοσφαιρικό ένστικτο, φυσική αντίληψη, ίσως και σπάνιο χάρισμα.

Αλλά το βλέμμα που πέφτει πάνω τους, δεν ξέρει τι κοιτάει.

Οι αποφάσεις για το ποιος θα προχωρήσει, ποιος θα “πάρει ευκαιρία”, ποιος “δεν κάνει”, λαμβάνονται από ανθρώπους που συχνά δεν έχουν καν παίξει σε υψηλό επίπεδο ή που απλώς αναπαράγουν τις ίδιες στερεοτυπικές επιλογές.

Αν έχεις ύψος, σωματοδομή και «γνωστή» αυλή, προχωράς.

Αν όχι; «Δεν είσαι έτοιμος». «Χρειάζεσαι χρόνο». Ή, απλά, αγνοείσαι.

Πόσοι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές χάθηκαν επειδή δεν “έτυχε” να βρεθούν στην σωστή Ακαδημία, στη σωστή ηλικία, με τις σωστές γνωριμίες;

Πόσοι παίχτες με δυνατότητες αφέθηκαν στην τύχη τους για χάρη του «σίγουρου» ή του «δικού μας»;

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν βγάζουμε παίχτες.

Βγάζουμε απλώς δεν τους βλέπουμε.

Γιατί το βλέμμα είναι αλλού. Στο παρασκήνιο.

“Το χειρότερο; Όχι μόνο δεν έχουν το ταλέντο για να αναγνωρίζουν το ταλέντο. Επιμένουν κιόλας. Με θράσος. Κρίνουν, απορρίπτουν, καθοδηγούν, χωρίς να έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει ποτέ τίποτα, πέρα από βαρύγδουπες τοποθετήσεις και αμπελοφιλοσοφίες.

Το ταλέντο στο ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο στατιστική και fitness test.

Είναι και ένστικτο.

Είναι και χαρακτήρας.

Είναι και αγάπη για το παιχνίδι.

Όλα αυτά δεν χωρούν σε πίνακες και νούμερα.

Χρειάζονται μάτια που ξέρουν να δουν.

Και εμείς, δυστυχώς, δίνουμε την ευθύνη της αξιολόγησης σε ανθρώπους που κοιτάζουν, αλλά δεν βλέπουν.

Και έτσι, το κυπριακό ταλέντο ή φεύγει στο εξωτερικό για να έρθει πίσω, ή χάνεται στις μικρές κατηγορίες.

Όχι επειδή δεν άξιζε.

Αλλά επειδή κανείς δεν του έδωσε την ευκαιρία που του άξιζε.