Αναπτυξιακό ποδόσφαιρο | Το δώρο που χρωστάμε στα παιδιά

Το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο δεν κάνει διακοπές.

Και ίσως γι’ αυτό αξίζει, αυτές τις μέρες, να το κοιτάξουμε αλλιώς.

Αν ρωτήσεις ένα παιδί 10 ή 12 ετών που ασχολείται με το ποδόσφαιρο τι θέλει για τα Χριστούγεννα, μπορεί να σου πει ποδοσφαιρικά παπούτσια, μια φανέλα, γάντια.

Αν όμως το ρωτήσεις τι χρειάζεται, η απάντηση είναι άλλη.

Έναν προπονητή που να το βλέπει, όχι να το χρησιμοποιεί.

Ένα περιβάλλον που να το προστατεύει, όχι να το εκθέτει.

Χρόνο να κάνει λάθη, χωρίς να τιμωρείται γι’ αυτά.

Το μεγαλύτερο δώρο στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο της Κύπρου δεν είναι οι επιτυχίες, αλλά η υπομονή.

Στην Κύπρο αγαπάμε το ποδόσφαιρο.

Αλλά συχνά το αγαπάμε, ανώριμα, επιπόλαια.

Θέλουμε.

Πρωταθλήματα από Κ10.

Ταλέντα από Κ12.

Συμβόλαια από Κ15.

Και ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη δεν είναι ευθεία γραμμή, αλλά ένας μαραθώνιος ανωμάλου δρόμου.

Ένα παιδί μπορεί φέτος να είναι πίσω και σε δύο χρόνια να είναι μπροστά.

Μπορεί να μη ξεχωρίζει σωματικά, αλλά να σκέφτεται το παιχνίδι πιο γρήγορα από όλους.

Τα Χριστούγεννα είναι η τέλεια υπενθύμιση.

Κάθε παιδί ωριμάζει στον δικό του χρόνο.

Εδώ μπαίνει η ευθύνη των μεγάλων.

Προπονητών, γονιών, διοικήσεων Ακαδημιών.

Γιατί ένα παιδί δεν θυμάται αν κέρδισε το τουρνουά ή το πρωτάθλημα.

Θυμάται όμως αν το έκανες να νιώσει ασφαλές ή ανεπαρκές.

Χριστουγεννιάτικες αλήθειες.

Ας το πούμε καθαρά, όπως αρμόζει στις γιορτές.

Δεν είναι όλα τα παιδιά επαγγελματίες του μέλλοντος.

Και δεν πειράζει.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι εμπόρευμα στα 13.

Η πρόωρη εξουθένωση είναι εχθρός του ταλέντου.

Η ποιότητα προπόνησης μετρά περισσότερο από τον αριθμό αγώνων.

Αν το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο της Κύπρου θέλει να κάνει βήμα μπροστά, πρέπει πρώτα να κάνει βήμα πίσω.

Να δει το παιδί, όχι το αποτέλεσμα.

Μια ευχή για το κυπριακό αναπτυξιακό ποδόσφαιρο

Αυτά τα Χριστούγεννα, ας ευχηθούμε, λιγότερες φωνές από την κερκίδα και παρεμβάσεις απ’ έξω.

Περισσότερη σκέψη στην προπόνηση.

Λιγότερο κερδίζω τώρα.

Περισσότερο χτίζω σωστά.

Γιατί αν κάνουμε τα πράγματα σωστά στις ηλικίες 8–16,τα αποτελέσματα θα έρθουν μόνα τους στις ηλικίες 18–23.

Το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο της Κύπρου δεν χρειάζεται Άγιο Βασίλη.

Χρειάζεται φιλοσοφία, εκπαίδευση, ανθρώπους που να αγαπούν τη διαδικασία, όχι μόνο το αποτέλεσμα.

Και αν κάτι μας μαθαίνουν τα Χριστούγεννα, είναι ότι
τα πιο σημαντικά πράγματα χτίζονται αργά και με αγάπη.

Καλά Χριστούγεννα στα αναπτυξιακά γήπεδα της Κύπρου.

Στα παιδιά που ονειρεύονται.

Στους προπονητές που επιμένουν.

Και στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο που, αν το προστατεύσουμε, μπορεί να μας εκπλήξει.