Οι διαφορές ενός ενταξιακού vs αποκλειστικού προπονητή

Αρκετοί αναπτυξιακοί προπονητές, επηρεασμένοι από τη νοοτροπία των ενήλικων πρωταθλημάτων και κυρίως των αποτελεσμάτων (ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ) δίνουν προτεραιότητα στη νίκη αντί στην ανάπτυξη.

Η ουσία βρίσκεται στην προσέγγιση του προπονητή.

Ένας ενταξιακός προπονητής βλέπει τους αναπληρωματικούς ως ίσους, ως παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι, έτοιμους να συμμετάσχουν, να εμπλακούν και να μάθουν σε κάθε ευκαιρία.

Παρέχει καθοδήγηση, υποστήριξη και πολύτιμο χρόνο συμμετοχής, γνωρίζοντας ότι αυτές οι στιγμές είναι τα θεμέλια της αριστείας για κάθε παίκτη, μέσα ή έξω από το γήπεδο.

Ενθαρρύνει και εμπλέκει τους αναπληρωματικούς, τους κάνει να νιώθουν μέρος της ομάδας.

Οι ενταξιακοί προπονητές γνωρίζουν ότι όταν οι αναπληρωματικοί παίζουν, γίνονται καλύτεροι.

Δεν αφήνουν μόνο τους «θεωρητικά» πάντα «καλύτερους» παίκτες να παίζουν συνεχώς, είτε είναι καλοί ή κακοί.

Δίνουν και στους αναπληρωματικούς την ευκαιρία να παίξουν.

Αυτό τους βοηθά να μάθουν να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να βλέπουν τον πάγκο ως σκαλοπάτι για να γίνουν καλύτεροι παίκτες, όχι ως απλή μία θέση για να καθίσουν το Σάββατο ή την Κυριακή.

Αντίθετα, ένας αποκλειστικός προπονητής αντιμετωπίζει τους αναπληρωματικούς ως απλούς αντικαταστάτες, καταστέλλοντας το πνεύμα τους και περιορίζοντας την ανάπτυξή τους.

Οι αναπληρωματικοί νιώθουν ότι δεν έχουν σημασία, αρχίζουν να αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους και χάνουν τον ενθουσιασμό τους για το παιχνίδι.

 Ο πάγκος γίνεται ένας μοναχικός τόπος όπου δεν έχουν την ευκαιρία να δείξουν τι μπορούν να κάνουν.

Όταν οι αναπληρωματικοί βρίσκονται με αποκλειστικούς προπονητές, νιώθουν ότι είναι εκεί μόνο για να καλύψουν μια θέση, χάνουν τη χαρά του παιχνιδιού και δυσκολεύονται να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Οι προπονητές παίζουν σημαντικό ρόλο στο πώς αισθάνονται και αποδίδουν οι αναπληρωματικοί.

Η ένταξη σημαίνει βοήθεια στους αναπληρωματικούς να φτάσουν το δυναμικό τους.

Ο αποκλεισμός σημαίνει ότι νιώθουν πως δεν έχουν σημασία.

Οι προπονητές μπορούν να αφήσουν θετικό αποτύπωμα βοηθώντας ΟΛΟΥΣ τους παίχτες να αναπτυχθούν και να πιστέψουν στον εαυτό τους.

Δημιουργώντας ένα θετικό κληροδότημα όπου κάθε παίκτης έχει την ευκαιρία να λάμψει και να είναι μέρος της ομάδας.

Η ιδέα της μίμησης του επαγγελματικού αθλητισμού μπορεί να φαίνεται ελκυστική, αλλά παραβλέπει τον βασικό στόχο και σκοπό της Ακαδημίας, την ανάπτυξη.

Τι χρειαζόμαστε λοιπόν.

Λιγότερους αποκλειστικούς και περισσότερους ενταξιακούς προπονητές.