Πεθαμένες κατηγορίες (Ανώτατη & Επίλεκτη)

Η Ανώτατη και Επίλεκτη Κατηγορία, είναι εδώ και χρόνια δύο ταμπέλες χωρίς ουσία.

Δύο τίτλοι που πλέον δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα.

Μια γραφειοκρατική κληρονομιά, η οποία συνεχίζει να υπάρχει περισσότερο από συνήθεια, παρά από ανάγκη.

Αντικειμενικά, πρόκειται για ένα αποτυχημένο μοντέλο, που όχι μόνο δεν προωθεί την ανάπτυξη, αλλά βολεύει τον συμβιβασμό.

Αν το δούμε ψυχρά, πολλές Ακαδημίες σήμερα στην Ανώτατη Κατηγορία, την ΕΛΙΤ κατηγορία ανάπτυξης στην Κύπρο, δεν ΠΑΡΑΓΟΥΝ, ούτε έναν παίχτη για την Α΄ ομάδα.

Και όμως, ο τίτλος παραμένει ίδιος.

Όλα καλά.

Όλα ισότιμα.

Ένα σύστημα που δεν αξιολογεί ουσιαστικά, δεν διαφοροποιεί ποιοτικά και δεν επιβραβεύει τίποτα.

Οι ταμπέλες δεν παίζουν μπάλα

Αυτό το σύστημα δεν αξιολογεί απλώς ονομάζει.

Δεν κρίνει απλώς διαχωρίζει. Και κυρίως, δεν αλλάζει.

Μια Ακαδημία μπορεί να σέρνεται για χρόνια στο ίδιο επίπεδο και να διατηρεί τον τίτλο της, χωρίς καμία συνέπεια ή υποχρέωση αναβάθμισης, φτάνει να κερδίζει πόντους για να λέγεται ΕΛΙΤ ή αλλιώς Ανώτατη Κατηγορία.

Τι κάνουν οι άλλοι; Ό,τι δεν κάνουμε εμείς

Στην Αγγλία, εφαρμόζεται το EPPP (Elite Player Performance Plan), ένα από τα πιο απαιτητικά και δίκαια συστήματα στον κόσμο.

Οι Ακαδημίες αξιολογούνται κάθε χρόνο σε κατηγορίες 1 έως 4, με βάση το προσωπικό, τις εγκαταστάσεις, την παραγωγή ταλέντου και την οργάνωση.

Αν πέσεις σε απόδοση, υποβιβάζεσαι. Αν βελτιωθείς, ανεβαίνεις.

Υπάρχει συνέπεια, κίνητρο και έλεγχος.

Στο Βέλγιο, δεν υπάρχει “ετικέτα τιμής” χωρίς ουσία.

Οι ελίτ Ακαδημίες αποκτούν “label” από την Pro League, το οποίο αξιολογείται από ανεξάρτητο φορέα με αυστηρούς ελέγχους..

Αν δεν το αξίζεις, το χάνεις.

Απώλεια του label, σημαίνει αποκλεισμό από U διοργανώσεις.

Κίνητρα και πόροι για συνεχή βελτίωση.

Αν το διατηρείς, σημαίνει κάτι.

Στην Ολλανδία, η KNVB διατηρεί σύστημα πιστοποίησης σε τρία επίπεδα, χρυσό, αργυρό, χάλκινο σε βάσει πραγματικών δεδομένων.

Τι προτείνεται στην Κύπρο;

Αν θέλουμε πραγματική πρόοδο και όχι άλλο ένα “χαρτί” για κορνίζα, πρέπει να αλλάξουμε λογική.

Η νέα κατηγοριοποίηση πρέπει να βασίζεται σε κριτήρια ποιότητας, όχι προσχηματικά δεδομένα:

Κατηγορία Ελίτ: Για Ακαδημίες με πλήρη στελέχωση, τεκμηριωμένη φιλοσοφία και αποδεδειγμένη παραγωγή παικτών.

Κατηγορία Ανάπτυξης: Για οργανωμένες Ακαδημίες με σταθερή πρόοδο, σχέδιο και επένδυση.

Κατηγορία Βάσης: Για τοπικές/ιδιωτικές Ακαδημίες που προσφέρουν ερασιτεχνική ή εισαγωγική εκπαίδευση.

Η μετάβαση πρέπει να συνοδεύεται από:

Ετήσιες αξιολογήσεις.

Σύνδεση της κατηγορίας με συμμετοχή σε πρωταθλήματα.

Επιδότηση ή στήριξη βάσει επιπέδου.

Δημοσιοποίηση των κριτηρίων και των αξιολογήσεων.

Η αλήθεια είναι σκληρή, ο σημερινός διαχωρισμός σε Ανώτατη και Επίλεκτη Κατηγορία δεν εξυπηρετεί τίποτα και κανέναν, ούτε τους παίκτες, ούτε τους προπονητές, ούτε το ίδιο το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο.

Η Κύπρος χρειάζεται να σταματήσει να μιλά για “Κατηγορίες” και να αρχίσει να μιλά για ποιότητα Ανάπτυξης.

Η αλλαγή δεν θα έρθει από ονομασίες, αλλά από τη δημιουργία ουσιαστικών μηχανισμών, οι οποίοι θα εντοπίζουν, θα ενισχύουν και θα εξελίσσουν το πραγματικά υγιές αναπτυξιακό ποδόσφαιρο.

Το μέλλον του αναπτυξιακού μας ποδοσφαίρου δεν μπορεί να χτιστεί πάνω σε ταμπέλες.

Αλλά πάνω σε δομή, αξιολόγηση και διαρκή εξέλιξη.