Η επόμενη μέρα της Ακαδημίας | Δορυφορικές ομάδες

Στο κυπριακό ποδόσφαιρο των τελευταίων ετών, παρατηρείται ένα φαινόμενο που ανησυχεί όσους ασχολούνται σοβαρά με την ανάπτυξη παικτών.

Η σχεδόν πλήρης απουσία Κύπριων ποδοσφαιριστών από τις πρώτες ομάδες, ακόμα και σε συλλόγους με υποδειγματικές Ακαδημίες.

Κάποιοι σύλλογοι έχουν επενδύσει σε εγκαταστάσεις, προσωπικό και υποδομές.

Παρόλα αυτά, ελάχιστοι, αν όχι κανένας, παίκτες από τις Ακαδημίες δεν καταφέρνουν να περάσουν το κατώφλι της πρώτης ομάδας.

Το πρόβλημα δεν είναι η απουσία ταλέντου.

Το πρόβλημα είναι η απουσία συστηματικής και δομημένης μετάβασης από την Ακαδημία στο επαγγελματικό επίπεδο.

Χωρίς ευκαιρίες, χωρίς ρόλο, χωρίς πλάνο, οι νεαροί ποδοσφαιριστές βλέπουν την καριέρα τους να μένει στάσιμη στα 18 ή 19.

Η Εθνική πληρώνει το τίμημα (δεν ενδιαφέρει και κανέναν)

Αυτή η πρακτική κοστίζει όχι μόνο στους ίδιους τους παίκτες, αλλά και στην Εθνική Ομάδα, η οποία στερείται ποδοσφαιριστών με ρυθμό και εμπειρίες σε ανταγωνιστικά πρωταθλήματα.

Όταν οι σύλλογοι δεν επενδύουν έμπρακτα στην κυπριακή παραγωγή, η εθνική δε βρίσκει κορμό και χτίσιμο με προοπτική.

Λύση υπάρχει: Δορυφορικές ομάδες και δομημένες συνεργασίες

Εφόσον οι μεγάλες ομάδες δεν μπορούν (ή δεν επιθυμούν) να αξιοποιήσουν άμεσα τους παίκτες που παράγουν, οφείλουν να δημιουργήσουν διαύλους εξέλιξης μέσω συνεργασιών με μικρότερες ομάδες.

Το μοντέλο της «δορυφορικής ομάδας» εφαρμόζεται ήδη με επιτυχία στην Ευρώπη.

Παραδείγματα:

Red Bull Salzburg – FC Liefering (Αυστρία): Παίκτες 17–20 ετών αγωνίζονται σταθερά στη δεύτερη κατηγορία μέχρι να κριθούν έτοιμοι για την πρώτη ομάδα.

Manchester City – Girona, Lommel, Troyes: Μέσω του City Football Group, οι νεαροί αποκτούν εμπειρία σε διαφορετικά πρωταθλήματα με αγωνιστικό ρόλο.

Atalanta – ομάδες Serie B/C: Παίκτες της Primavera αγωνίζονται ως βασικοί δανεικοί με καθοδήγηση και ανατροφοδότηση.

Τι μπορεί να εφαρμοστεί στην Κύπρο;

Οι κυπριακές ομάδες μπορούν να υιοθετήσουν παρόμοια προσέγγιση:

Να προσφέρουν επαγγελματικά συμβόλαια σε ταλαντούχους ποδοσφαιριστές U17 – U21.

Να συνάψουν συνεργασίες με ομάδες Β’ ή και Γ’ Κατηγορίας, οι οποίες θα λειτουργούν ως σταθμοί ανάπτυξης με αγωνιστικά λεπτά.

Να εξασφαλίζουν ρόλο και όχι “τυπικό δανεισμό”, με σαφή συμφωνία συμμετοχής.

Να αναθέτουν την παρακολούθηση των δανεικών σε τεχνικό υπεύθυνο που θα ελέγχει πρόοδο, στατιστικά και αξιολόγηση.

Να σχεδιάζουν με χρονικό ορίζοντα 2–3 ετών, όχι ευκαιριακές λύσεις.

Το χρέος δεν είναι μόνο τεχνικό, κυρίως είναι στρατηγικό

Η ανάπτυξη ενός ποδοσφαιριστή δεν ολοκληρώνεται στις Ακαδημίες.

Αντιθέτως, αρχίζει ουσιαστικά όταν τελειώνει η εκπαίδευση και αρχίζει η επαγγελματική πράξη.

Εκεί, η ευθύνη βαραίνει τις διοικήσεις, τους τεχνικούς διευθυντές και τους προπονητές της πρώτης ομάδας.

Ο Κύπριος ποδοσφαιριστής πρέπει να δει πως υπάρχει για αυτόν μια χαραγμένη διαδρομή, είτε με στόχο την πρώτη ομάδα είτε μέσω ενός σταδίου αγωνιστικής ωρίμανσης σε άλλο επίπεδο.

Όχι εγκατάλειψη. Όχι αδιέξοδο.

Ο επόμενος κρίκος στην αλυσίδα

Κάποιες κυπριακές Ακαδημίες έχουν φτάσει σε καλό επίπεδο, με τεχνογνωσία, εξοπλισμό και αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό.

Αυτό που λείπει είναι ο επόμενος κρίκος στην αλυσίδα:

Η αξιοποίηση

Είναι ώρα οι ομάδες να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη.

Να μη μείνουν μόνο στη “βιτρίνα” των εγκαταστάσεων και των social media, αλλά να ενεργοποιήσουν τα πραγματικά μονοπάτια εξέλιξης για τους παίκτες τους.

Γιατί το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται απλώς Ακαδημίες.

Χρειάζεται Ακαδημίες που βγάζουν επαγγελματίες.