Ακαδημίες | Ποιος ελέγχει τους υπεύθυνους;

Η ανάπτυξη των ποδοσφαιρικών Ακαδημιών αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για το μέλλον κάθε ομάδας.

Σε αυτές διαμορφώνονται όχι μόνο οι αυριανοί πρωταθλητές, αλλά και οι χαρακτήρες, οι συνήθειες και η αθλητική κουλτούρα μιας ολόκληρης γενιάς.

Το ερώτημα που τίθεται ολοένα και συχνότερα είναι: Ασκείται ή πρέπει να ασκείται έλεγχος από τις διοικήσεις των ομάδων στους υπευθύνους των Ακαδημιών;

Η απάντηση είναι απλή: Ναι, πρέπει να ασκείται έλεγχος.

Όχι όμως με τη μορφή μιας αυταρχικής επιτήρησης, αλλά ως θεσμοθετημένος και τακτικός μηχανισμός αξιολόγησης και υποστήριξης.

Ο υπεύθυνος μιας Ακαδημίας έχει στα χέρια του την ευθύνη για την εξέλιξη παιδιών σε ένα σύνθετο περιβάλλον που συνδυάζει εκπαίδευση, πειθαρχία, παιδαγωγική και προπονητική καθοδήγηση.

Οι Ακαδημίες ποδοσφαίρου στην Κύπρο, θα έπρεπε να είναι η καρδιά κάθε σωματείου.

Εκεί διαμορφώνονται οι χαρακτήρες και οι ποδοσφαιρικές βάσεις των αυριανών πρωταγωνιστών.

Όμως, μια πικρή αλήθεια πλανάται στον αέρα: Υπάρχει έλεγχος στους υπευθύνους των Ακαδημιών από τις διοικήσεις των ομάδων;

Και αν όχι, γιατί;

Η πραγματικότητα στην Κύπρο

Η πραγματικότητα σε πολλές κυπριακές ομάδες είναι απογοητευτική.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν ασκείται κανένας ουσιαστικός έλεγχος.

Και ο λόγος είναι εξίσου ανησυχητικός: Οι διοικήσεις των ομάδων, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον για τις Ακαδημίες τους.

Για πολλές διοικήσεις, οι Ακαδημίες είναι απλώς «μια υποχρέωση», ένα τμήμα που «πρέπει να υπάρχει» για την εικόνα ή για τις απαιτήσεις της Ομοσπονδίας.

Δεν αντιμετωπίζονται ως στρατηγικός πυλώνας ανάπτυξης, αλλά ως κάτι δευτερεύον, που λειτουργεί σχεδόν αυτόνομα και συχνά χωρίς καθοδήγηση ή εποπτεία.

Οι κίνδυνοι της αδιαφορίας

Αυτή η στάση έχει σημαντικές συνέπειες:

Ελλιπής καθοδήγηση και υποστήριξη των υπευθύνων Ακαδημιών.

Έλλειψη στρατηγικής, κοινού οράματος και συντονισμού με την πρώτη ομάδα.

Κακές πρακτικές στην αξιολόγηση, την επιλογή παιδιών και τη συμπεριφορά των προπονητών.

Μηδενική λογοδοσία και αδιαφάνεια.

Χωρίς έλεγχο και αξιολόγηση, η ποιότητα πέφτει, οι γονείς δυσανασχετούν και τα ταλέντα χάνονται.

Η ανάγκη θεσμοθέτησης ελέγχου

Για να αλλάξει αυτή η εικόνα, απαιτείται θεσμοθέτηση ουσιαστικού ελέγχου από τις ίδιες τις διοικήσεις.

Αυτό δεν σημαίνει μικροδιαχείριση ή εμπλοκή σε κάθε απόφαση, αλλά:

Καθιέρωση εσωτερικής επιτροπής ελέγχου και ανάπτυξης.

Σαφή κριτήρια αξιολόγησης του έργου του υπευθύνου της Ακαδημίας.

Συστηματική παρακολούθηση και ανατροφοδότηση.

Ετήσιο πλάνο δράσης, συνδεδεμένο με τους στόχους του σωματείου.

Από την αδιαφορία στη στρατηγική ανάπτυξη

Οι ομάδες που πραγματικά θέλουν να επενδύσουν στο μέλλον, δεν μπορούν να συνεχίσουν να αγνοούν τις Ακαδημίες τους.

Η στρατηγική ανάπτυξη, η συνεχής εκπαίδευση των υπευθύνων και ο ειλικρινής έλεγχος δεν είναι πολυτέλειες, είναι προϋποθέσεις επιβίωσης και εξέλιξης.

Όσο οι διοικήσεις δεν αναλαμβάνουν τον ρόλο τους, κάποιοι στις Ακαδημίες θα συνεχίσουν να αλωνίζουν ελεύθερα, χωρίς έλεγχο, χωρίς κριτήρια, χωρίς ευθύνη, και χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν.

Και έτσι, οι ελπίδες πολλών, για ένα πιο ανταγωνιστικό, ποιοτικό και αξιοκρατικό αύριο, θα μετατίθενται επ’ αόριστον.