Ανήλικοι ποδοσφαιριστές και μάνατζερ

Στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο ο ρόλος του μάνατζερ έχει παρεξηγηθεί.

Ειδικά στις μικρές ηλικίες, ο μάνατζερ συχνά παρουσιάζεται ως «αυτός που θα φέρει τη μεταγραφή», «αυτός που έχει τις άκρες» ή «αυτός που θα ανοίξει πόρτες στο εξωτερικό».

Στην πραγματικότητα, όμως, στους ανήλικους ποδοσφαιριστές ο μάνατζερ δεν πρέπει να λειτουργεί ως μεσάζων, αλλά ως προστάτης της ανάπτυξης και της καριέρας.

Ανήλικος ποδοσφαιριστής όχι προϊόν, αλλά διαδικασία

Ένας ποδοσφαιριστής 12, 14 ή 16 ετών δεν είναι έτοιμος παίκτης.

Είναι μια διαδικασία εξέλιξης που επηρεάζεται από, το προπονητικό περιβάλλον, τον χρόνο συμμετοχής, τη σωματική και ψυχολογική ωρίμανση, την οικογένεια και το σχολείο.

Ο μάνατζερ που εμπλέκεται σε αυτή τη φάση δεν έχει δικαίωμα να βιάσει τον χρόνο.

Αν το κάνει, δεν βοηθά τον παίκτη τον θέτει σε κίνδυνο.

Πρώτη και βασική υποχρέωση προστασία

Η μεγαλύτερη προσφορά ενός μάνατζερ σε ανήλικο ποδοσφαιριστή είναι να πει εγκαίρως «όχι».

Όχι σε πρόωρες μεταγραφές, όχι σε δοκιμαστικά βιτρίνας, όχι σε υποσχέσεις χωρίς πλάνο.

Η προστασία αφορά τόσο τον ίδιο τον παίκτη όσο και την οικογένειά του, η οποία συχνά δεν έχει γνώση του ποδοσφαιρικού συστήματος και είναι ευάλωτη σε λανθασμένες επιλογές.

Το σωστό περιβάλλον ανάπτυξης

Για έναν ανήλικο, η επιλογή περιβάλλοντος είναι πιο σημαντική από το όνομα της ομάδας.

Ο μάνατζερ οφείλει να αξιολογεί, τους προπονητές και τη φιλοσοφία τους, το πλάνο μετάβασης από την ακαδημία στο ανδρικό, τη διαχείριση χρόνου συμμετοχής, την πραγματική πολιτική ανάπτυξης νέων.

Ένα μικρότερο κλαμπ με ξεκάθαρο πλάνο μπορεί να είναι πολύ πιο ωφέλιμο από έναν «μεγάλο» οργανισμό όπου ο παίκτης χάνεται.

Διαχείριση χρόνου, αγώνων και φόρτου

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο είναι η υπερφόρτωση.

Πολλοί ανήλικοι παίζουν σε περισσότερες από μία ομάδες, με συνεχόμενους αγώνες, υπό πίεση αποτελέσματος.

Ο μάνατζερ μπορεί να λειτουργήσει ως συντονιστής ανάπτυξης, σε συνεργασία με προπονητές και οικογένεια, ώστε να διασφαλίζεται ισορροπία και υγεία.

Εκπαίδευση και καθοδήγηση της οικογένειας

Οι γονείς θέλουν το καλό του παιδιού τους, αλλά συχνά αγνοούν τις πραγματικές απαιτήσεις του ποδοσφαίρου.

Ένας υπεύθυνος μάνατζερ, εξηγεί τη φυσιολογική πορεία εξέλιξης (αν την κατέχει), μειώνει το άγχος και τις υπερβολικές προσδοκίες, βοηθά στη λήψη αποφάσεων με γνώμονα το μακροπρόθεσμο όφελος.

Ρεαλιστική αξιολόγηση όχι ψευδαισθήσεις

Ο μάνατζερ οφείλει να είναι ειλικρινής να αναγνωρίζει τα δυνατά σημεία, να επισημαίνει τις αδυναμίες, να θέτει ρεαλιστικούς στόχους.

Οι ψεύτικες υποσχέσεις καταστρέφουν περισσότερες καριέρες απ’ όσες δημιουργούν.

Χαρακτήρας, εκπαίδευση και ζωή εκτός γηπέδου

Η ανάπτυξη δεν αφορά μόνο το αγωνιστικό κομμάτι.

Ο μάνατζερ μπορεί να συμβάλει, στη διαμόρφωση επαγγελματικής νοοτροπίας, στον σεβασμό και την πειθαρχία, στη διατήρηση της εκπαιδευτικής πορείας του παιδιού.

Ένας ποδοσφαιριστής χωρίς ισορροπία εκτός γηπέδου δύσκολα θα αντέξει εντός.

Καταληκτικά

Στους ανήλικους ποδοσφαιριστές, ο σωστός μάνατζερ δεν είναι αυτός που “ανοίγει πόρτες”, αλλά αυτός που κρατά κλειστές τις λάθος πόρτες.

Δεν κυνηγά το άμεσο όφελος, αλλά επενδύει στον χρόνο, στην υπομονή και στη σωστή ανάπτυξη.

Στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα σε μικρές αγορές όπως η Κύπρος η πρόωρη πίεση, οι βιαστικές μετακινήσεις και οι ψεύτικες υποσχέσεις κοστίζουν καριέρες.

Η λύση δεν είναι περισσότερες μεταγραφές, αλλά καλύτερες αποφάσεις.

Κάλεσμα ευθύνης

Οι οικογένειες χρειάζονται ενημέρωση και προστασία.

Οι Ακαδημίες χρειάζονται συνεργασία, όχι παρεμβάσεις (θα πρέπει να κλείνουν την πόρτα σε όσους προσπαθούν να τους υποδείξουν τι να κάνουν με τους παίχτες τους).

Οι μάνατζερ που εμπλέκονται σε ανήλικους χρειάζονται πλαίσιο, όρια και λογοδοσία.

Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη των παιδιών και όχι η εκμετάλλευσή τους, τότε πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο του μάνατζερ στις μικρές ηλικίες.

www.iscoutalent.com