Το “εξάρι” και η παρεξήγηση του ρόλου του

Στη Μπαρτσελόνα και ιδιαίτερα στη La Masia, το “εξάρι” (pivot) δεν είναι ένας απλός αμυντικός μέσος.

Είναι ο παίκτης-κλειδί που δίνει ισορροπία, ρυθμό και ταυτότητα στο παιχνίδι.

Από τον Πεπ Γουαρδιόλα μέχρι τον Σέρχιο Μπουσκέτς, ο ρόλος αυτός θεωρείται το μυαλό της ομάδας.

Οι βασικές αρχές του “εξαριού” στη La Masia

Οργανωτής από χαμηλά, είναι ο πρώτος δημιουργός, παίρνει μπάλα από τους στόπερ και ξεκινάει την ανάπτυξη.

Τακτική ισορροπία, καλύπτει χώρους, τοποθετείται σωστά, επιτρέπει στους υπόλοιπους να εκφραστούν.

Αμυντική ασφάλεια, δεν είναι “κόφτης”, αλλά “διαβαστής” του παιχνιδιού.

Προβλέπει αντί να τρέχει άσκοπα.

Ρυθμός και σύνδεση, κρατά τη μπάλα με μία-δύο επαφές, διατηρεί τον ρυθμό και συνδέει άμυνα-κέντρο-επίθεση.

Ηγετική καθοδήγηση, είναι ο “προπονητής μέσα στο γήπεδο”, κατευθύνει pressing και τοποθετήσεις.

Η φιλοσοφία σε μικρές ηλικίες

Κ12–Κ15, προτεραιότητα στην κατανόηση χώρου, στη γωνία σώματος και στην πρώτη επαφή.

Κ16–Κ19, έμφαση στην κάθετη πάσα, στο διάβασμα του pressing και στην ικανότητα να “σπάει” γραμμές.

Η παρεξήγηση του ρόλου

Σε πολλές Ακαδημίες και συλλόγους, ο ρόλος του “6αριού” έχει διαστρεβλωθεί.

Πολλοί προπονητές, ιδίως σε χώρες όπου η προτεραιότητα είναι η φυσική κατάσταση, επιμένουν να βάζουν σε αυτή τη θέση παίκτες που:

Έχουν αντοχή και τρέχουν ασταμάτητα,

Mαρκάρουν δυνατά,

Αλλά στερούνται ποδοσφαιρικής νοημοσύνης και τεχνικής ποιότητας.

Με αυτόν τον τρόπο, το “εξάρι” μετατρέπεται σε “σκυλί του πολέμου” αντί για εγκέφαλο της ομάδας.

Το αποτέλεσμα;

Η ομάδα χάνει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί οργανωμένα, βασίζεται σε τυχαίες μεταβάσεις και δεν μπορεί να ελέγξει τον ρυθμό.

Η διαφορά φιλοσοφίας

Στη Μπαρτσελόνα, το εξάρι είναι ο παίκτης με το καλύτερο μυαλό, όχι τα περισσότερα πνευμόνια.

Σε λάθος προσεγγίσεις, το εξάρι είναι αυτός που “τρέχει για όλους” αλλά δεν μπορεί να παίξει δύο πάσες μπροστά.

Το “εξάρι” είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας αμυντικός μέσος.

Στη La Masia εκπαιδεύεται ως στρατηγός που σκέφτεται πιο γρήγορα από τον αντίπαλο και δίνει στην ομάδα τον έλεγχο του παιχνιδιού.

Όταν όμως οι προπονητές υποβιβάζουν τον ρόλο σε απλό “κόφτη”, προδίδουν τη σημασία της θέσης και στερούν από τα παιδιά την ευκαιρία να μάθουν το παιχνίδι στην πιο καθαρή του μορφή.