Νεαροί | Επαγγελματίες στα χαρτιά;

Όταν τα συμβόλαια υπογράφονται, αλλά τα πλάνα απουσιάζουν.

Το κυπριακό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια έχει επενδύσει, θεωρητικά τουλάχιστον, στην ανάπτυξη των νεαρών ποδοσφαιριστών, υπογράφοντας επαγγελματικά συμβόλαια με νεαρούς παίκτες ηλικίας 16-19 ετών.

Παρ’ όλα αυτά, ένας βασικός προβληματισμός παραμένει:

Ποιος είναι ο σκοπός αυτών των συμβολαίων όταν απουσιάζει ένα σαφές πλάνο αξιοποίησης των παικτών αυτών;

Η υπογραφή δεν σημαίνει σχέδιο

Η υπογραφή ενός επαγγελματικού συμβολαίου σε έναν νεαρό παίκτη θα έπρεπε να σημαίνει πίστη στο ταλέντο του, σχέδιο ανάπτυξης και σταδιακή ένταξη στην πρώτη ομάδα.

Στην πράξη, όμως, στην Κύπρο παρατηρείται το αντίθετο:

Οι περισσότεροι νεαροί που υπογράφουν δεν παίρνουν ούτε λεπτό συμμετοχής.

Δεν εντάσσονται καν στις καθημερινές προπονήσεις της πρώτης ομάδας.

Δανείζονται άναρχα, πολλές φορές σε ομάδες με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία ή υποβαθμισμένο επίπεδο προπόνησης.

Κάποιοι μένουν στην Κ19 έως και τα 20 τους χωρίς ξεκάθαρο ρόλο ή ατομικό πλάνο βελτίωσης.

Τι κρύβεται πίσω από τα επαγγελματικά συμβόλαια;

Ασφάλιση δικαιωμάτων (και τροφείων):
Πολλές ομάδες υπογράφουν επαγγελματικά συμβόλαια με σκοπό να “δέσουν” έναν παίκτη, ώστε να διασφαλίσουν τυχόν μεταγραφικά οφέλη ή τροφεία στο μέλλον. Δεν σημαίνει ότι τον πιστεύουν ή ότι τον θέλουν στο ρόστερ.

Εικόνα προς τα έξω:
Οι ανακοινώσεις επαγγελματικών συμβολαίων δίνουν την αίσθηση “παραγωγής” και “ανάπτυξης”, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει ουσία πίσω από αυτές. Είναι επικοινωνιακή κίνηση, όχι ποδοσφαιρική πολιτική.

Πίεση από περιβάλλοντα ή ατζέντηδες:
Ορισμένες φορές οι ομάδες υποκύπτουν σε πίεση από γονείς, μάνατζερ ή εξωτερικούς παράγοντες για να μη χάσουν έναν παίκτη σε άλλη ομάδα.

Οι συνέπειες του «χωρίς πλάνο»

Οι παίκτες μένουν στάσιμοι. Χωρίς λεπτά συμμετοχής και προπονητικό πλάνο πρώτης ομάδας, δεν εξελίσσονται.

Οι ομάδες δεν έχουν ανταποδοτικότητα. Επενδύουν συμβόλαια χωρίς να παίρνουν επιστροφή στο γήπεδο ή οικονομικό όφελος.

Το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν χτίζει ταυτότητα. Χωρίς ανάδειξη παικτών από μέσα, εξαρτάται συνεχώς από εξωτερικές αγορές.

Τι θα έπρεπε να γίνει;

Ανάπτυξη ξεκάθαρης στρατηγικής μετάβασης από Ακαδημία σε πρώτη ομάδα.
Με στόχους, φάσεις, ατομικά πλάνα και συνεχείς αξιολογήσεις.

Διαμόρφωση ενδιάμεσων ομάδων (Β’ ομάδα ή δορυφορική ομάδα).
Όπως γίνεται σε Ισπανία, Πορτογαλία ή Βέλγιο, ώστε να μην «χαθούν» ταλέντα απότομα.

Διασύνδεση των προπονητικών μονάδων.
Ο νεαρός με επαγγελματικό συμβόλαιο να προπονείται συστηματικά με την πρώτη ομάδα.

Δανεισμοί με ουσία, όχι για ξεφόρτωμα.
Σε ομάδες δορυφόρους, με επίβλεψη από τεχνικό διευθυντή, για παρακολούθηση εξέλιξης.

Τα επαγγελματικά συμβόλαια σε νεαρούς χωρίς σαφές πλάνο είναι ένα “χαρτί” χωρίς αξία.

Αν δεν συνοδεύονται από εμπιστοσύνη, ρόλο, καθοδήγηση και ευκαιρίες, τότε δεν εξυπηρετούν ούτε τον ποδοσφαιριστή ούτε την ομάδα.

Το κυπριακό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από λιγότερα συμβόλαια και περισσότερα πλάνα καριέρας για τους νεαρούς.

Μόνο έτσι θα αποκτήσει διάρκεια και ταυτότητα.