Λέναρτ Καρλ | Γιατί στα 17 παίζει Champions League;

Ο Λέναρτ Καρλ στα 17 του έχει ήδη 17 συμμετοχές με την πρώτη ομάδα της Μπάγερν ως τις αρχές Δεκεμβρίου, 5 γκολ και ρεκόρ ως:

O νεότερος παίκτης που σκοράρει σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια Champions League.

Και κάπου εδώ αρχίζει η σύγκριση με την κυπριακή πραγματικότητα.


Στη Γερμανία στα 17 παίζεις Champions League μόνο αν είσαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έτοιμος.

Κανένας στην Μπάγερν δεν ξύπνησε ένα πρωί και είπε, «ας βάλουμε έναν 17χρονο σήμερα».

Η Μπάγερν δεν κάνει κοινωνικό πείραμα.

Αντίθετα, εφαρμόζει τη σκληρότερη αρχή του elite development.

‘Ετοιμος, παίζεις.

Μη έτοιμος συνεχίζεις να ετοιμάζεσαι.

Ο Καρλ είναι έτοιμος γιατί:

Προπονείται χρόνια σε περιβάλλον με υψηλές απαιτήσεις ταχύτητας, τεχνικής και αποφάσεων.

Περνά από δομημένα ατομικά πλάνα ανάπτυξης.

Αξιολογείται κάθε εβδομάδα με αγωνιστικά KPI και όχι στην τύχη.

Παίζει από 14–15 ετών σε συνθήκες απόλυτου ανταγωνισμού, όπου κάθε λεπτό έχει αξία.

Η Γερμανία επενδύει στην εκπαίδευση.

Η Κύπρος επενδύει; ένας θέος ξέρει που.

Στην Κύπρο, στα 17 επικρατεί συνήθως η νοοτροπία.

Μικρός ακόμα. Θέλει χρόνο.

Αυτό οδηγεί σε:

Αργή είσοδο στο ανδρικό ποδόσφαιρο.

Μικρό αριθμό αγώνων υψηλής έντασης (Ανώτατη και Κ19, μόνο υψηλή ένταση θεωρείται).

Έλλειψη συνθηκών πίεσης.

Έλλειψη απαιτήσεων που χτίζουν μέταλλο και ποδοσφαιρική ωριμότητα.

Στη Γερμανία, αν είσαι 17 και είσαι καλός, παίζεις.

Στην Κύπρο, αν είσαι 17 και είσαι καλός, συνήθως παίζεις Κ19 (και αυτό όχι πάντα).

Η Μπάγερν (και κάθε elite club) χτίζει παίκτη από τα την ηλικία των 8 μέχρι τα 17, όχι από τα 17 και μετα.

Ο Καρλ δεν βγήκε από το πουθενά.

Βγήκε από ένα μοντέλο ανάπτυξης.

Από προπονητές με ενιαία φιλοσοφία σε όλα τα ηλικιακά γκρουπ.

Εστίασε σε passing game, τεχνική και game understanding από πολύ μικρός.

Έβαλε πολλούς ποιοτικούς αγώνες, όχι πολλά χαοτικά πρωταθλήματα.

Ανέβαζε ρυθμό, όχι ηλικίες, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στο tempo της πρώτης ομάδας.

Όταν λοιπόν ο 17χρονος φτάνει στο κατώφλι, η μετάβαση είναι φυσική, όχι βίαιη.

Στην Κύπρο η πρώτη ομάδα είναι συνήθως ο τοίχος στον οποίο προσκούει το ταλέντο.

Οι νεαροί Κύπριοι:

Σπάνια δουλεύουν σε υψηλό tempo από μικροί.

Έχουν ελάχιστη έκθεση σε παιχνίδια πραγματικής πίεσης.

Βρίσκουν τον δρόμο μπλοκαρισμένο από έτοιμους ξένους.

Ανεβαίνουν για προπόνηση με άντρες, αλλά όχι για να παίξουν (ούτε καν για το δίτερμα).

Δεν παίρνουν ευκαιρίες διαρκείας.

Και το αποτέλεσμα;

Ο 17χρονος Γερμανός παίζει Champions League.

Ο 17χρονος Κύπριος παίζει ακόμα U19.

Η μεγάλη διαφορά.

Στη Γερμανία η ανάπτυξη είναι δομημένο σύστημα.

Στην Κύπρο είναι εξαίρεση.

Για να παίξει ένας 17χρονος στην Ευρώπη, χρειάζεται δομή, προγραμματισμό και όραμα.

Στην Κύπρο έχουμε πολλές φορές μεμονωμένους προπονητές που προσπαθούν μόνοι τους.

Αλλά το σύστημα δεν τους στηρίζει.

Ο Καρλ είναι προϊόν:

Ακαδημίας.

Μεθοδολογίας.

Επένδυσης.

Καθαρής γραμμής εξέλιξης.

Συνειδητής φιλοσοφίας ανάδειξης παικτών.

Στην Κύπρο, αυτό που λείπει δεν είναι το ταλέντο.

Λείπει η αλυσίδα που θα αναπτύξει σωστά τον παίκτη από την ηλικία των 8, στη 12, στην, 15 στην 17 στους άντρες.

Ξεκάθαρο μήνυμα προς όσους περιμένουν να δουν 17χρονους κύπριους Καρλ να παίζουν στις ομάδες μας.

Αν θες 17χρονο να παίζει σε επίπεδο αντρών, δεν τον «πετάς» στα βαθιά.

Τον ετοιμάζεις για τα βαθιά χρόνια πριν.

Όπως κάνει η Μπάγερν και όλοι οι σοβαροί σύλλογοι που επενδύουν στην ανάπτυξη.

Η ερώτηση δεν είναι:

Αν έχουμε 17χρονους που μπορούν να παίξουν Champions League;

Αλλά:

Αν έχουμε 17χρονους που τους προετοιμάσαμε σωστά από τα 8 τους ώστε να μπορούν να παίξουν αν τους ζητηθεί;.

Στην Κύπρο η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι.

Και γι’ αυτό ο Καρλ παίζει στο Champions League, ενώ τα δικά μας παιδιά, δεν πλησιάζουν καν το επίπεδο της πρώτης ομάδας.