Κύπριοι παίκτες και ποσοστώσεις | Είναι τόσο απλό;

Πάρα πολλές φορές ακούμε την φράση “μα γιατί δεν μπαίνει ένας κανονισμός να αγωνίζονται πέντε Κύπριοι στην 11αδα”.

Όσο συχνά το ακούμε, αλλά τόσο δεν ακούμε, γιατί δεν γίνεται.

Ούτε αρθγρογραφία επί του θέματός βλέπουμε.

Τι μπορούμε να κάνουμε όμως σύμφωνα και με το Δίκαιο της ΕΕ.

Η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) τα τελευταία χρόνια επιχειρεί να ενισχύσει την παρουσία Κύπριων ποδοσφαιριστών στις ομάδες της Α’ Κατηγορίας.

Μια κατεύθυνση που, αν και θεμιτή σε εθνικό επίπεδο, συγκρούεται συχνά με τις δεσμεύσεις του ευρωπαϊκού δικαίου και πιο συγκεκριμένα, με την ελευθερία μετακίνησης των εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (άρθρο 45 ΣΛΕΕ – Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Τι επιτρέπει και τι απαγορεύει το ευρωπαϊκό δίκαιο

Η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) είναι σαφής.

Κάθε περιορισμός βασισμένος στην υπηκοότητα (π.χ. υποχρεωτικός αριθμός Κύπριων παικτών στην ενδεκάδα) αντίκειται στην ελευθερία μετακίνησης.

Η υπόθεση Bosman (1995) έθεσε το προηγούμενο, ενώ σε μετέπειτα υποθέσεις όπως Lehtonen και Bernard, το ΔΕΕ δέχτηκε μόνο περιορισμούς που βασίζονται σε θεμιτούς σκοπούς, όπως η εκπαίδευση των παικτών, υπό αυστηρές προϋποθέσεις.

Επομένως, ποσοστώσεις γηγενών παικτών με βάση την υπηκοότητα δεν επιτρέπονται.

Αντιθέτως, επιτρεπτοί μπορεί να είναι κανόνες που βασίζονται στον τόπο εκπαίδευσης των παικτών (π.χ. “home-grown” κανόνες), αρκεί να μην εισάγουν έμμεσες διακρίσεις και να είναι αναλογικοί ως προς τον στόχο.

Η περίπτωση της Κύπρου

Η ΚΟΠ έχει ήδη εισαγάγει σχετικό κανονισμό, από τη σεζόν 2015-16 και πιο αυστηρά από το 2024, κάθε ομάδα της Α’ Κατηγορίας πρέπει να ξεκινά αγώνα με τουλάχιστον δύο Κύπριους ποδοσφαιριστές.

Η μη συμμόρφωση συνεπάγεται με το γνωστό πρόστιμο €3.000 (ή €10.000 αν δεν αγωνίζεται κανένας).

Αυτή η ρύθμιση, ωστόσο, μπορεί αυστηρά να πει κάποιος, ότι μπορεί να θέτει και νομικά ερωτήματα ως προς τη συμβατότητά της με το άρθρο 45 ΣΛΕΕ, καθώς εισάγει άμεση διάκριση υπέρ Κύπριων υπηκόων.

Τι κάνουν άλλες χώρες

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες απέφυγαν τις ποσοστώσεις υπηκοότητας μετά το Bosman.

Αντί γι’ αυτό, ακολούθησαν το μοντέλο των home-grown players, δηλαδή παίκτες που έχουν εκπαιδευτεί τοπικά, ανεξαρτήτως εθνικότητας.

Η UEFA απαιτεί 8 τέτοιους παίκτες σε ρόστερ 25 παικτών, ενώ η Premier League υιοθετεί παρόμοιο μοντέλο.

Αυτά τα μοντέλα κρίνονται πιο συμβατά με το ευρωπαϊκό δίκαιο, αφού ο στόχος της ενίσχυσης της εκπαίδευσης είναι θεμιτός και η εφαρμογή τους δεν αποκλείει εργαζόμενους από άλλα κράτη μέλη.

Τι μπορούμε να κάνουμε

Η ΚΟΠ μπορεί να διαμορφώσει ένα πιο σταθερό πλαίσιο:

Να στηρίξει την εκπαίδευση παικτών με θεμιτά οικονομικά κίνητρα προς τις Ακαδημίες και τις ομάδες που παράγουν ταλέντο.

Να καθιερώσει κανόνα εκπαιδευμένων τοπικά (και όχι Κύπριων υπηκόων), εναρμονισμένο με τα πρότυπα της UEFA.

Να αποφύγει απόλυτες ποσοστώσεις στην ενδεκάδα που βασίζονται σε εθνικότητα, οι οποίες είναι πιθανό να κριθούν παράνομες αν προσβληθούν νομικά.

Καταληκτικά:

Η προώθηση Κύπριων παικτών είναι στρατηγικός και θεμιτός στόχος.

Η λύση δεν είναι να αποκλείσεις τον ξένο, αλλά να δημιουργήσεις συνθήκες όπου ο ντόπιος μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα του.

Και αυτό μπορεί να γίνει, αν το πλάνο είναι σωστά σχεδιασμένο, νομικά θωρακισμένο και ποδοσφαιρικά ουσιαστικό.

Και να το πούμε πιο απλά.

Είναι θέμα νοοτροπίας, κουλτούρας, πλάνου και οράματος.

Αν θέλαμε τους Κύπριους ποδοσφαριστές, τρόπους θα βρίσκαμε.

Τους θέλουμε όμως;