Αναπτυξιακά Πρωταθλήματα | Ώρα να τελειώνουμε με τις αυταπάτες

Η νέα σεζόν στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα σχεδιάζετε και μαζί της αιωρείται ξανά το πιο κρίσιμο ερώτημα του κυπριακού αναπτυξιακού ποδοσφαίρου.

Θέλουμε πραγματικά να αναπτύξουμε ποδοσφαιριστές ή συνεχίζουμε να δουλεύουμε για να ικανοποιούμε φιλοδοξίες ενηλίκων;

Το ψέμα της “ανάπτυξης μέσω αποτελεσμάτων”.

Σε κάθε ηλικιακή κατηγορία, σε κάθε γήπεδο, βλέπουμε το ίδιο σκηνικό:

Προπονητές που φωνάζουν λες και παίζουν τελικό Champions League, τεχνικούς διευθυντές που κυνηγούν βαθμούς και τίτλους στα Κ14, Κ15, Κ16 και παιδιά που μετατρέπονται σε “στρατιωτάκια” για να φέρουν “νίκες”.

Ας είμαστε ξεκάθαροι.

Η νίκη στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο δεν είναι αυτοσκοπός.

Είναι παγίδα.

Κανένας δεν έγινε επαγγελματίας επειδή κέρδισε το πρωτάθλημα Κ15.

Πολλοί όμως κάηκαν νωρίς επειδή δεν τους έδωσαν χώρο να μάθουν, να κάνουν λάθη, να εξελιχθούν.

Ίσες ευκαιρίες, όχι μόνο στους “δικούς μας”.

Το μεγαλύτερο αγκάθι στο αναπτυξιακό σύστημα είναι η απουσία δικαιοσύνης.

Παίκτες με ταλέντο μένουν πίσω γιατί δεν έχουν “μέσο”, γιατί δεν είναι “γνωστός του γνωστού”, γιατί δεν τους προώθησε ο σωστός μάνατζερ.

Αυτή η κατάσταση πνίγει το κυπριακό ποδόσφαιρο.

Παιδιά με δυνατότητες μπαίνουν στην άκρη, ενώ άλλοι με λιγότερα προσόντα παίζουν επειδή κάποιος φρόντισε να ανοίξει την πόρτα εκ των έσω.

Αυτό πρέπει να τελειώσει.

Κανένας δεν μπορεί να μιλά για “ανάπτυξη” όταν οι επιλογές γίνονται με βάση γνωριμίες, επιρροές ή εξυπηρετήσεις.

Τεχνικοί Διευθυντές και προπονητές: Πίσω από τη βιτρίνα, τι κάνετε;

Είναι καιρός να σταματήσουμε να χαϊδεύουμε αυτιά.

Προπονητές που δεν έχουν το θάρρος να δώσουν χρόνο συμμετοχής στους “μικρούς” όταν χάνει η ομάδα.

Τεχνικοί διευθυντές που μετρούν την αξία των προπονητών με βάση τους βαθμούς.

Ακαδημίες που προωθούν παίκτες επειδή “βγάζουν μάτι” στο σκοράρισμα αλλά δεν ξέρουν πώς να παίξουν σε καταστάσεις πίεσης ή που γνωρίζουν ότι δεν μπορούν ούτε για Κ19.

Η δουλειά σας δεν είναι να σηκώνετε κύπελλα στις μικρές ηλικίες.

Η δουλειά σας είναι να βγάζετε ποδοσφαιριστές.

Παιδιά που μετά τα 18 θα μπορούν να σταθούν σε επίπεδο ανδρικού, όχι μόνο στις φωτογραφίες του Instagram.

Να τελειώνουμε με την έπαρση.

Προπονητές που φουσκώνουν όταν “κερδίζουν” ένα Κ14, Κ15 ή Κ16 ματς πρέπει να θυμηθούν ότι προπονούν παιδιά, όχι επαγγελματίες.

Αν δεν μπορείτε να βάλετε πρώτα την πρόοδο του παιδιού πάνω από το δικό σας “προφίλ”, αλλάξτε επάγγελμα, μείνετε στο κανονικό σας, το πρωινό.

Το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο δεν είναι για να επιβεβαιώνετε τον εγωισμό σας.

Είναι για να εκπαιδεύετε, να καλλιεργείτε, να αναπτύσσετε.

Το ποδόσφαιρο που θέλουμε, χτίζεται με αλήθεια.

Η φετινή σεζόν πρέπει να είναι μια νέα αρχή.

• Όχι άλλοι “προστατευμένοι” που παίζουν με τις πλάτες των γνωριμιών.

• Όχι άλλες ομάδες που δουλεύουν για τα αποτελέσματα και όχι για την πρόοδο.

• Όχι άλλη έπαρση από ανθρώπους που ξεχνούν γιατί βρίσκονται εκεί.

• Όχι άλλοι ποδοσφαιριστές στο περιθώριο επειδή “δεν έχουν πλάτες”.

Αυτό που χρειαζόμαστε, ένα καθαρό περιβάλλον.

Ας φτιάξουμε ένα σύστημα:

• Που δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά.

• Που ανταμείβει την ποιότητα της δουλειάς, όχι τις δημόσιες σχέσεις.

• Που βάζει ως στόχο όχι τις νίκες, αλλά το να ετοιμάσουμε παίκτες για το αύριο.

Το ταλέντο υπάρχει.

Το πάθος υπάρχει.

Η δομή πρέπει να καθαρίσει.