Όταν η τακτική καταπνίγει το παιχνίδι

“Η νοοτροπία του προπονητή που περιορίζει το παιχνίδι“

Στο ποδόσφαιρο, η δημιουργικότητα και η προσωπική έκφραση των παικτών είναι το βασικό συστατικό για το θέαμα και την αποτελεσματικότητα.

Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που οι προπονητές ακόμα και σε εθνικό επίπεδο, επιβάλλουν μονοκόμματες στρατηγικές που καταπνίγουν το φυσικό ταλέντο των παικτών.

Το passing game ως καταναγκασμός

Για παίκτες με τεχνική και ένστικτο για απευθείας, γρήγορο παιχνίδι, η συνεχής απαίτηση του προπονητή για passing game δεν είναι απλώς περιοριστική, είναι αποπνικτική.

Οι επιλογές σου στο γήπεδο περιορίζονται, ενώ η νοοτροπία του προπονητή φαίνεται να αγνοεί βασικά στοιχεία του παιχνιδιού: ταχύτητα σκέψης, πρωτοβουλία και δημιουργικότητα.

Αυτό δεν είναι θέμα προπονητικής συνέπειας ή πειθαρχίας, είναι θέμα μυαλού.

Ένας προπονητής που βλέπει το παιχνίδι μόνο μέσα από τις γραμμές τακτικής και το αποτέλεσμα, χάνει την ουσία του ποδοσφαίρου, τη στιγμή, το ένστικτο και την έκρηξη που κάνουν ένα παιδί να ξεχωρίσει.

Η νοοτροπία που καταπνίγει

Το πρόβλημα δεν είναι η τακτική καθεαυτή, αλλά η εμμονή σε αυτήν.

Προπονητές που επιμένουν σε rigid passing systems, δηλαδή μιας πολύ αυστηρής τακτικής, όπου οι παίκτες υποχρεούνται να ακολουθούν συγκεκριμένα μοτίβα πάσας, δείχνουν μία νοοτροπία που:

Αγνοεί τη δημιουργικότητα των παικτών.

Μετατρέπει το παιχνίδι σε μηχανική εκτέλεση εντολών.

Αποτρέπει την ανάπτυξη προσωπικού στυλ και πρωτοβουλίας.

Για τους παίκτες που αγαπούν το ποδόσφαιρο σαν παιχνίδι και όχι σαν αλγόριθμο, η εμπειρία αυτή μπορεί να γίνει ψυχοφθόρα.

Το passing game, όταν επιβάλλεται χωρίς ευελιξία, γίνεται εργαλείο περιορισμού και όχι ανάπτυξης.

Τι χρειάζεται το παιχνίδι

Αυτό που χρειάζεται είναι ένας προπονητής με ανοιχτό μυαλό.

Κάποιος που βλέπει πέρα από τις διατάξεις, που αναγνωρίζει τις ικανότητες του κάθε παίκτη και αφήνει χώρο για προσωπική έκφραση, αλλά ταυτόχρονα κατευθύνει σωστά την ομάδα.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα passing game, είναι ένα παιχνίδι σκέψης, αντίδρασης και δημιουργίας.

Όταν ο προπονητής δεν κατανοεί αυτό το στοιχείο, χάνει το πιο σημαντικό.

Το μυαλό και την ψυχή του παίκτη.

Και χωρίς αυτά, οι νεαροί παίκτες δεν μπορούν να πάνε μακριά.