Αναπτυξιακό ποδόσφαιρο | Τελικά ποιος φταίει; Ο Γονιός ή ο Προπονητής;

Είναι από τις κουβέντες που όλοι σκέφτονται, λίγοι συζητούν και σχεδόν κανείς δεν θέλει να ανοίξει επίσημα.

Γιατί; Γιατί “καίει”.

Αν ρωτήσεις μια Ακαδημία γιατί δεν προοδεύει το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, θα σου δείξει τον γονιό.

Αν ρωτήσεις τον γονιό γιατί δεν πάει μπροστά το παιδί του, θα σου δείξει τον προπονητή ή το σύστημα της Ακαδημίας.

Κάποιοι θα ρίξουν ευθύνες και στους δύο, αλλά και στην Ομοσπονδία.

Και κάπως έτσι, ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.

Ποιος φταίει τελικά;

Ο γονιός, που έχει προσδοκίες Champions League για ένα παιδί 8 ετών; Που παρεμβαίνει, πιέζει, κάνει “scouting” από την κερκίδα;

Ο προπονητής, που βλέπει το κάθε παιδί σαν “νούμερο” για το σκορ του Σαββάτου; Που δεν έχει παιδαγωγική κατάρτιση ή καίγεται να κερδίσει για να χτίσει βιογραφικό;

Η ομοσπονδία, που ίσως δεν παρέχει το πλαίσιο, τις κατευθύνσεις, το όραμα για μια σωστή και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη;

Η αλήθεια;

Όλοι φταίνε. Και κανείς.

Ο καθένας με το δικό του μερίδιο.

Ο καθένας με τις δικές του ευθύνες.

Αλλά όσο το παιχνίδι της ευθύνης παίζεται εκτός γηπέδου, τα παιδιά που είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, μένουν στον πάγκο.

Δεν είναι θέμα του “ποιος φταίει”.

Είναι θέμα του “ποιος είναι έτοιμος να αναλάβει το κομμάτι που του αναλογεί”.

Γιατί στο τέλος της ημέρας, αναπτυξιακό σημαίνει να βοηθάς ένα παιδί να εξελιχθεί.

Όχι να του “φορτώνεις” τα δικά σου ανεκπλήρωτα όνειρα ή να μετράς την επιτυχία με τα γκολ στο φύλλο αγώνα.

Αν κάποιος θέλει πραγματικά να ανοίξει τη συζήτηση…ας το κάνει.

Με ειλικρίνεια, χωρίς παρωπίδες και το κυριότερο, με σεβασμό στον λόγο για τον οποίο βρισκόμαστε όλοι στον χώρο του αναπτυξιακού ποδοσφαίρου,

Για τα παιδιά.