Παρουσία γονέων στις προπονήσεις των μικρών εθνικών | Υποστήριξη ή παρεμβολή;

Η προετοιμασία νεαρών ποδοσφαιριστών σε εθνικό επίπεδο αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία, όπου συναντιούνται η τεχνική ανάπτυξη, η ψυχολογική ωρίμανση και η διαμόρφωση αθλητικής κουλτούρας.

Στο επίκεντρο αυτής της διαδικασίας βρίσκεται ένα κρίσιμο ζήτημα, πρέπει οι γονείς να έχουν πρόσβαση στις προπονήσεις των μικρών εθνικών ομάδων νέων (Κ15–Κ17);

Τι ισχύει στην Ευρώπη

Η πολιτική ποικίλλει σημαντικά:

Ισπανία, Αγγλία, Ολλανδία, Γερμανία, Βέλγιο, οι προπονήσεις είναι σχεδόν πάντα κεκλεισμένων των θυρών.

Οι ομοσπονδίες δεν δημοσιεύουν επίσημες πολιτικές, όμως η πρακτική δείχνει ότι οι νεαροί ποδοσφαιριστές πρέπει να λειτουργούν χωρίς την άμεση παρουσία των γονέων.

Ιταλία (FIGC): Έφαρμόζεται ένα υβριδικό μοντέλο. Τα πρώτα 15 λεπτά (συγκεκριμένων ηλικιών) κάθε προπόνησης είναι ανοικτά στο κοινό, δίνοντας τη δυνατότητα στους γονείς να παρακολουθήσουν την αρχή, ενώ στη συνέχεια το περιβάλλον γίνεται απολύτως ελεγχόμενο.

Γαλλία (FFF): Ορισμένες προπονήσεις, ιδιαίτερα σε ομάδες νεανίδων, είναι εξ ολοκλήρου ανοικτές στο κοινό, επιτρέποντας όχι μόνο την παρουσία γονέων αλλά και φιλάθλων. Πρόκειται όμως περισσότερο για μεμονωμένες περιπτώσεις που στοχεύουν στην προβολή και στην καλλιέργεια δεσμών με την κοινωνία.

Η γενική εικόνα είναι ότι οι περισσότερες ομοσπονδίες προτιμούν να προστατεύουν τον χώρο μάθησης των νεαρών παικτών, αποτρέποντας εξωτερικές επιρροές, με λίγες εξαιρέσεις που εφαρμόζουν πιο ανοικτά μοντέλα.

Θετικά της παρουσίας γονέων

Συναισθηματική Ασφάλεια

Για έναν 15χρονο ή 16χρονο αθλητή, η παρουσία του γονέα μπορεί να λειτουργήσει ως δίχτυ ασφαλείας, μειώνοντας το άγχος και την ανασφάλεια που προκαλεί το περιβάλλον της εθνικής ομάδας.

Διαφάνεια και εμπιστοσύνη

Οι γονείς νιώθουν σιγουριά όταν έχουν εικόνα για το τι συμβαίνει στην προπόνηση. Έτσι περιορίζεται η δυσπιστία ή η κριτική προς τις μεθόδους των προπονητών.

Κοινωνική σύνδεση

Η παρουσία θεατών, έστω και περιορισμένα, ενισχύει την αίσθηση ότι οι νέοι παίκτες εκπροσωπούν κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους, την οικογένεια, την πόλη, τη χώρα.

Αρνητικά της παρουσίας γονέων

Απόσπαση προσοχής και άγχος επίδοσης

Πολλοί νεαροί παίκτες “παίζουν για τους γονείς τους” αντί για την ομάδα ή τον προπονητή. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολικό άγχος και λανθασμένες επιλογές στο γήπεδο.

Παρεμβάσεις και συγκρούσεις

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι γονείς σχολιάζουν δυνατά, δίνουν οδηγίες ή πιέζουν για περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Αυτό μπορεί να υπονομεύσει την πειθαρχία και την αξιοπιστία του προπονητικού τιμ.

Έλλειψη αυτονομίας

Η απομάκρυνση από το οικογενειακό πλαίσιο είναι απαραίτητη για να αναπτύξει ο αθλητής ανεξαρτησία, πειθαρχία και επαγγελματική νοοτροπία. Η συνεχής παρουσία γονέων ενδέχεται να καθυστερεί αυτή τη διαδικασία.

Τι λέει η ψυχολογία του αθλητισμού

Η αθλητική ψυχολογία αναγνωρίζει τον ρόλο του γονεϊκού υποστηρικτικού περιβάλλοντος ως κρίσιμο για την ανάπτυξη νεαρών ταλέντων. Ωστόσο, διαχωρίζει την υποστήριξη σε δύο κατηγορίες:

Υποστηρικτική παρουσία, ενθάρρυνση, παροχή συναισθηματικής ασφάλειας, θετική στάση.

Ελεγκτική παρουσία, πίεση για επίδοση, σύγκριση με άλλους, αρνητικά σχόλια.

Οι εθνικές ομάδες επιδιώκουν να ελαχιστοποιήσουν το δεύτερο και να διατηρήσουν το πρώτο μέσω ελεγχόμενης πρόσβασης.

Ένα μοντέλο ισορροπίας

Οι πρακτικές της Ιταλίας και της Γαλλίας υποδεικνύουν μια μέση λύση:

Μερικώς ανοικτές προπονήσεις (π.χ. τα πρώτα 15–20 λεπτά).

Συγκεκριμένες «ημέρες παρακολούθησης» μέσα στη χρονιά, όπου γονείς και κοινό καλούνται να παρακολουθήσουν.

Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει την εμπλοκή της οικογένειας, χωρίς να επηρεάζει αρνητικά τη διαδικασία μάθησης και ανάπτυξης.

Καταληκτικά:

Η παρουσία γονέων στις προπονήσεις των μικρών εθνικών δεν είναι απλώς ζήτημα «ναι» ή «όχι».

Είναι θέμα ισορροπίας.

Οι κορυφαίες χώρες δείχνουν ότι η προστασία του προπονητικού περιβάλλοντος είναι προτεραιότητα, αλλά δεν αποκλείουν την οικογένεια εντελώς.

Η ελεγχόμενη πρόσβαση φαίνεται να αποτελεί την καλύτερη λύση, αρκετή ώστε να ενισχύει την εμπιστοσύνη και τη στήριξη, αλλά περιορισμένη ώστε να διασφαλίζει πειθαρχία, αυτονομία και υψηλού επιπέδου ανάπτυξη.