Xavi | Το παιδί που στην Κύπρο θα εξαφανιζόταν!

Στην ηλικία των 14 ετών, ο Xavi Hernández, δεν ήταν αυτό που πολλοί θα θεωρούσαν «φυσικό ταλέντο».

Δεν ήταν γρήγορος, δεν ήταν δυνατός, δεν ξεχώριζε στο σπριντ ή στη φυσική παρουσία.

Και όμως, αυτό το «μέτριο» παιδί, σύμφωνα με κάποια από τα πρώτα scouting reports στη Masia της Μπαρτσελόνα, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους χαφ όλων των εποχών.

Η ιστορία του μικρού Xavi είναι ένα καμπανάκι ή μάλλον, μια δυνατή καμπάνα, για την κοντόφθαλμη, σωματοκεντρική προσέγγιση που ακόμα κυριαρχεί στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο της Κύπρου.

Scouting report στη Masia: «Αργός, αλλά ιδιοφυΐα»

Σε ηλικία περίπου 14 ετών, τα πρώτα reports στη La Masia ήταν ξεκάθαρα:

Χαμηλή ταχύτητα, «τρέχει στα τακούνια», δυσκολεύεται στην επιτάχυνση.

Μικρόσωμος, χωρίς φυσική δύναμη ή σωματικό προφίλ να εντυπωσιάζει.

Μέτρια ευλυγισία, χρειαζόταν δουλειά στο κορμί του.

Αλλά:

Εξαιρετικός έλεγχος μπάλας, η μπάλα κολλημένη στο πόδι.

Τέλειες πάσες και θέσεις, έβλεπε το παιχνίδι πριν καν φτάσει η μπάλα σε αυτόν.

Ποδοσφαιρική ωριμότητα, σχεδόν αφοπλιστική για την ηλικία του.

Οι προπονητές της Masia δεν είδαν ένα “μέτριο” παιδί, αλλά ένα μυαλό που καταλάβαινε το παιχνίδι πιο γρήγορα από όλους.

Δεν τον έκοψαν.

Δεν τον έκριναν «λίγο» επειδή δεν έτρεχε.

Τον προστάτεψαν, τον ανάπτυξαν και τελικά του έδωσαν τα κλειδιά της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής ιδέας του 21ου αιώνα, της Barça του tiki-taka.

Αν ο Xavi ήταν στην Κύπρο;

Ας είμαστε ρεαλιστές.

Αν ένα παιδί σαν τον 14χρονο Xavi εμφανιζόταν σε κυπριακή ομάδα σήμερα, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τον σβήνανε από τη λίστα πριν καν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση.

Στην Κύπρο:

Αν δεν τρέχεις «σαν βέλος» στις ασκήσεις, είσαι «αργός».

Αν δεν έχεις ύψος, είσαι «μικρός».

Αν δεν κάνεις ντρίμπλα με τρία step-over, είσαι «λίγος».

Δεν μετράει τόσο η σκέψη, η θέση, η πάσα με πρόθεση, το κοουτσάρισμα με τα μάτια.

Ούτε η ωριμότητα στο γήπεδο, ούτε η τεχνική με ηρεμία.

Αυτά δεν μπαίνουν σε στατιστικό πίνακα προπόνησης.

Δεν παίζουν ρόλο όταν μετριέται ο παίκτης με χρονόμετρο, αριθμό επαφών ή sprint test.

Στην πραγματικότητα, ένα παιδί σαν τον Xavi πολύ πιθανόν:

Να μην περνούσε ούτε την προκαταρτική φάση επιλογής.

Να του έλεγαν, «έχεις μυαλό, αλλά είσαι αργός. Δεν κάνεις για ψηλό επίπεδο.»

Να προτιμούσαν ένα πιο «φυσικό» παιδί, που τρέχει, χτυπάει και γεμίζει το μάτι.

Χρειαζόμαστε περισσότερους Xavi, λιγότερους “προφήτες”.

Το ερώτημα δεν είναι γιατί δεν έχουμε Xavi στην Κύπρο.

Το ερώτημα είναι.

Αν είχαμε, θα τον αναγνωρίζαμε;

Ή θα τον σβήναμε νωρίς;

Το ταλέντο δεν είναι μόνο θέμα ταχύτητας ή σωματότυπου.

Είναι θέμα αντίληψης, τεχνικής, παιδείας, καθοδήγησης.

Και πάνω απ’ όλα, ποδοσφαιρικής υπομονής.

Αν οι «θεοί του αναπτυξιακού» της Κύπρου, επιμένουν να αξιολογούν παιδιά μόνο με βάση σωματικά κριτήρια, τότε όχι απλώς δε θα βγάλουμε Xavi,

Δεν θα καταλάβουμε καν ότι πέρασε από μπροστά μας.