Αναπτυξιακές ομάδες ¦ Ψάχνουμε την ποιότητα…

Σε μια 20αδα νεαρών ποδοσφαιριστών που αποτελούν μια αναπτυξιακή ομάδα, ψάχνουμε την ποιότητα.

Ποιότητα που μπορεί να εξελιχθεί.

Ψάχνουμε την ποιότητα επίσης στον αναπτυξιακό προπονητή.

Ο οποίος θα έχει τη θέληση και την όρεξη να εκπαιδεύεται και να εξελίσσεται.

Την ποιότητα τη ψάχνουμε και στο υπόλοιπο προπονητικό επιτελείο,

Είτε αυτοί είναι γυμναστές ή προπονητές τερματοφυλάκων.

Ψάχνουμε επίσης την ποιότητα στο περιβάλλον.

Ένα σωστό περιβάλλον που θα δίνει την ευχέρεια (σε όλους τους πιο πάνω), να δίνουν καθημερινά τον καλύτερο τους εαυτό.

Ποιότητα.

Να επικεντρωθούμε σε αυτή, αν θέλουμε να κάνουμε βήματα μπροστά.

Σιγά σιγά, ένα βήμα κάθε φορά.

Να υπάρχει στόχος, κάθε μήνα στις αναπτυξιακές ομάδες, στις εγκαταστάσεις, σε όλα, να γίνεται ένα βήμα μπροστά.

Να υλοποιείται ένας στόχος.

Επισκεφθήκαμε γήπεδο ποδοσφαίρου που αγωνίζονται “ελιτ” αναπτυξιακές ομάδες πριν τέσσερα χρόνια.

Πρόσφατα το επισκεφθήκαμε ξανά και το βρήκαμε στην ίδια ή και χειρότερη κατάσταση.

Λες και σταμάτησε ο χρόνος.

Στόχος για να αναβαθμίσουμε την ποιότητα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Δεν είναι πάντα τα λεφτά.

Γιατί πολλοί, λένε πάντα την ίδια ατάκα.

Δεν υπάρχουν πόροι.

Πολλά πράγματα, απλά πράγματα μπορούν να γίνουν με ελάχιστους πόρους.

Αλλά,

Δεν υπάρχει,

Ούτε στόχος,

Ούτε πλάνο,

Ούτε και όραμα,

Για να κάνουμε ένα βήμα προς τη βελτίωση κάθε φορά.

Αυτό που υπάρχει σε αφθονία στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο είναι οι,

Δικαιολογίες.

Εν κατακλειδι,

Στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο,

Χρειάζονται άνθρωποι που θα,

Νοιάζονται, πράγματικά θα νοιάζονται.

Και δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι στον χώρο είναι,

Ελάχιστοι.

Τα πάντα είναι μια αλυσίδα.

Και αν σε κάθε κομμάτι της αλυσίδας, υπάρχουν “αδιάφοροι κρίκοι” τότε,

Τα αποτελέσματα θα είναι και αυτά αδιάφορα.