Ανάπτυξη vs Αποτέλεσμα =;

Στους αναπτυξιακούς αγώνες, είτε είσαι ομάδα Κ13, είτε ομάδα Κ19 και ανήκεις σε μια σωστά δομημένη Ακαδημία, οφείλεις να έχεις την ίδια ποδοσφαιρική ταυτότητα.

Να παίζεις ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

Να βλέπεις οποιαδήποτε ομάδα Κ και να αναγνωρίζεις τον τρόπο παιχνιδιού της.

Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις συγκεκριμένη μεθοδολογία και συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης.

Δεν είναι εύκολο να γίνει. Αν ήταν θα το έκαναν όλοι.

Θέλει συστηματική, καθημερινή και αδιάκοπη δουλειά.

Θέλει γνώση και επίπεδο προπονητών.

Να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την ανάπτυξη από το κυνήγι του αποτελέσματος.

Μη συγκρίνουμε αναπτυξιακές ομάδες που προσπαθούν να παίξουν ποδόσφαιρο, με εκείνες που εφαρμόζουν το απόλυτο πλάνο για να πάρουν αποτελέσματα.

Θα πρέπει να χαιρόμαστε που βλέπουμε 12χρονα που προσπαθούν να παίξουν ποδόσφαιρο, με στοιχεία passing game, σωστό build up από πίσω, προσπάθεια ανάπτυξης παίζοντας ορθόδοξο ποδόσφαιρο, γνωρίζοντας πότε, που και γιατί τρέχουν κλπ.

Θα πρέπει να χαιρόμαστε να βλέπουμε τέτοιες αναπτυξιακές ομάδες που δεν “καμπανιάζουν” τη μπάλα από πίσω.

Και ας ΘΥΣΙΑΖΟΥΝ το αποτέλεσμα για την ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

Ένα από τα πιο πιο σημαντικά στοιχεία σε τέτοιες αναπτυξιακές ηλικίες, είναι τα παιδιά να αφήνονται από τους προπονητές τους, να λαμβάνουν τις αποφάσεις από μόνα τους μέσα στο γήπεδο.

Σαφώς και ο προπονητής πρέπει να ξέρει που, πότε και με ποιον τρόπο να παρεμβαίνει για να διορθώσει πράγματα και να παρακινεί θετικά φυσικά τα παιδιά.

Το να καθοδηγούμε τα παιδιά όμως, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό μη αφήνοντάς τα να πάρουν ούτε και μια απόφαση από μόνα τους, δεν είναι απλά τραγικό.

Αλλά καθολικά αντιεκπαιδευτικό.