Χρειάζεται επανάσταση στις κλήσεις των μικρών Εθνικών ομάδων

Η διαχείριση των μικρών Εθνικών ομάδων συχνά θυμίζει παιδική χαρά.

Νεαροί ποδοσφαιριστές που εξελίσσονται αργά ή αργούν να αναδειχθούν, απλά δεν υπάρχουν στις λίστες.

Στα 14, 15 ή 16 μπορεί να μην έχεις κληθεί, στα 17 να είσαι ο καλύτερος όλων και κανείς δεν σε έχει δει ποτέ.

Το σύστημα απλά σε αγνοεί.

Βασικό πρόβλημα;

Ανεπαρκές μοντέλο παιχνιδιού.

Κάθε προπονητής παίζει το δικό του «παιχνίδι», με διαφορετικές απαιτήσεις.

Αποτέλεσμα;

Ο παίκτης που ταιριάζει σε ένα μοντέλο χάνεται επειδή ο «νυν» προπονητής παίζει διαφορετικά.

Τραγικό σκάουτινγκ.

Αντί να παρακολουθήσουν αγώνες ή προπονήσεις, πολλοί Τεχνικοί Διευθυντές προτείνουν παίκτες και φυσικά τις περισσότερες φορές προτείνουν τους δικούς τους.

Η έννοια της αξιοκρατίας εκμηδενίζεται.

Λίγα και υποκειμενικά κριτήρια.

Η επιλογή συχνά βασίζεται στην άποψη ενός “προπονητή”.

Χρειάζονται σαφή, αντικειμενικά κριτήρια.

Έστω ένα κριτήριο, ότι μπορεί όντως να δώσει μια δεκάμετρη πάσα.

Απουσία παρακολούθησης παικτών εκτος “λίστας”

Ένας παίκτης που ανθίζει στα 17, αλλά δεν έχει κληθεί νωρίτερα, απλά δεν υφίσταται στο σύστημα.

Δεν υπάρχει μηχανισμός να τον εντοπίσει κάποιος, οι εκάστοτε ομοσπονδιακοί μένουν ερωτευμένοι με τις λίστες τους και ο παίχτης χάνεται (όσον αφορά τις κλήσεις).

Έλλειψη επαγγελματισμού:

Δεν υπάρχουν πιστοποιημένοι σκάουτερς με ενιαία κριτήρια, συστηματικό monitoring ή βάσεις δεδομένων.

Το σύστημα κλήσεων πρέπει να αλλάξει.

Κοινή φιλοσοφία, πιστοποιημένοι σκάουτερς, αντικειμενικά κριτήρια και παρακολούθηση της προόδου σε όλα τα στάδια.

ΟΛΕΣ οι κλήσεις είναι υποκειμενικές.

Καιρός να προσληφθούν πιστοποιημένοι σκάουτερς, να ελέγχονται οι κλήσεις και να γίνουν επιτέλους (για αρχή) αντικειμενικές.

Στη συνέχεια, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το σύστημα μπορεί να μετατραπεί σε επαγγελματικό και αξιοκρατικό, όπως συμβαίνει στις κορυφαίες ποδοσφαιρικές χώρες.