Το επίπεδο που θέλουμε να φτάσουμε

Σε μια εποχή που η έννοια της ανάπτυξης στο ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα σε επίπεδο Ακαδημιών, συγχέεται συχνά με την ατομική προβολή και την “πώληση ονείρων”, υπάρχουν παραδείγματα που υπενθυμίζουν τι πραγματικά σημαίνει να λειτουργείς με όραμα, ήθος και επαγγελματισμό.

Πριν από μερικά χρόνια, ένας Τεχνικός Διευθυντής, ηγετική μορφή σε μια από τις κορυφαίες Ακαδημίες της εποχής στην Κύπρο, πήρε μια απόφαση που αποδεικνύει το επίπεδο στο οποίο πρέπει όλοι να στοχεύουμε.

Επέλεξε να καλέσει στο νησί τον chief scouter και scouter μεγάλης ιταλικής ομάδας, με σκοπό να παρακολουθήσουν νεαρούς ποδοσφαιριστές και να εντοπίσουν εν δυνάμει ταλέντα.

Με επαγγελματισμό και διορατικότητα, διευθέτησε φιλικό αγώνα μεταξύ της δικής του Ακαδημίας και μιας άλλης.

Ωστόσο, σε μια κίνηση που αποκαλύπτει το πραγματικό του ποδοσφαιρικό ήθος, δεν ενημέρωσε τους scouters ποια από τις δύο ομάδες ήταν η δική του.

Και αυτό γιατί ήθελε η αξιολόγηση να είναι καθαρή, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς στόχευση σε συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές.

Ήθελε να “σκαναριστούν” όλοι, όχι μόνο οι δικοί του.

Οι ομάδες φορούσαν ουδέτερα διακριτικά και το παιχνίδι κύλησε χωρίς καμία υπόδειξη.

Όταν τελείωσε το ματς και ήρθε η ώρα της αξιολόγησης, οι Ιταλοί διάλεξαν έναν ποδοσφαιριστή που ξεχώρισε.

Έναν μόνο. Και αυτός ανήκε στην αντίπαλη ομάδα.

Ο Τεχνικός Διευθυντής δεν στάθηκε στο γεγονός, ότι ο παίκτης δεν ήταν από τη δική του ομάδα.

Αντίθετα, αναγνώρισε την αξία της στιγμής, ένας ταλαντούχος Κύπριος ποδοσφαιριστής κέρδισε μια ευκαιρία και αυτό ήταν το ζητούμενο.

Αυτό λοιπόν είναι,

“Επίπεδο“.